Itz-Neurtuz
Aupa, estropak!
Joakin Aldabe
Badijua uda aurrera
egualdi onarekiñ.
Laxter uda azkena
ego aiziakiñ.
Garayik goxuena
nai badezu jakiñ.
Nun nai emaitz mardula
gaztañ-sagarrakiñ
etxeratzeko gero
gogo guztiyakiñ.
Uda azken sarreran,
Agorra urbiltzian,
pixten du estropak
sua garai on-onian.
jende guztiya asten da
mar-mar armonian.
Auzo, kale, ziudade
ta erri bakoitzian,
ez da beste konturik
danon ezpañian.
Bañan... lengo estropak,
nolaz galdu dira?
Kopeta altxa eziñ dute
indarrez argira.
Jetxi ta daude bera
baliyoz erdira.
Erdi illian beraz,
ta laxter... obira.
¡Zenbateraño poza lenguak balira!
Arrantzale indartsuk
urrun atunetan.
Ez dituzte ibilltzen
eskuk arraunetan.
Trebetasuna galdu
dute gerriyetan.
Kelmen izpirik gabe
beren arimetan.
Estropak era ontan..,
ditugu azkenetan.
Estropak biar du arretik
bere prestaera.
Zailldu esku-gerriyak
ta ekarri onera.
Nola nai jun ezkero,
dezute galera.
Ez, arren, jun nola nai,
gaztek, jokatzera,
ez bada ustez betiak
Bandera ekartzera.
|