—Olerti—

Gurutzean

Orixe

                                Emissa voce magana expiravit. (Mc.XV,37)

                                Oiu andiz eman zun arnasa.

Buruzut-indarrak bilduz, egin du oiu aundi.

Oiu ori gugañano eldu da mendiz mendi.

Ez du gizonak atera; Goiko launak barrendi.

Oiu orrekin il dana, Iaungoiko da iñondi.

Guziok bat gerala du esan afal-ondoan;

Aita Semeagan dala, biak daudela gugan.

Beraz, oiu ori guri egiña bear esan;

arnasa guri utzia, Aitari ta batean.

Artzai nintzala mintza nai menditikan mendira,

bi eskuz nere mintzoa zuzendu nai erdira,

indar guziak bildurik, oiu biurtu dira;

lagunak orobat ditu eskuak belarrira.

Il zaigula azken-atsa burua zut emanez;

burua erortzen utzi, guri keiñu egiñez;

besoak zabalik dauzka laztan eman bearrez;

urbil gakion, besoak zabalduz, eta maitez.

Iesusek, orduko, gaurko, biarko gizonari

dei bizkor egiten dio, entzun gogo dunari.

Oiu ortaz eman dio il-arnasa Aitari;

arnas berori bialdu gizadi osoari.

Arnasa guri utzia, Gurutzetik bialduz.

Bete gaitezen orretaz galtzar ontara bilduz.

Dugun arnas au agoan. gure miñak sendatuz,

asperenik mamienak eskeiñiz. Iesus! Iesus!...