ORAIN JA EZ DA EGITEN,
BAINA NIK EGINGO NUKE ORAINDIK

 

Joan Merli-ri

Orain ja ez da egiten, baina nik egingo nuke oraindik:

galera bat gauez harmatu

edo galeoi bat

                    bela-oihal finenez

eta nire zori bereko ehun piratarekin.

Ez galdetu zein itsaso zeharkatuko genituzkeen

—adorea beharrezko luketenak.

 

Orain ja ez da egiten, baina nik egingo nuke oraindik:

lagunak zilar eta urre lapurrak lirateke

eta lapurrak l irateke halaber perlarik agertuz gero

—nik soil-soilik maitasunez lapurtuko nuke.

Iruzurrez,

              gogo onez ez baletoz,

portuetako neskatxak lapurtuko nituzke.

 

Eta ziurdakit irla bat aurkituko dudala

nire dohaiak ezkutatzeko egokia;

eta han oparirik ederrenak ordainarazi

dontzeilei, ene erresel azpian.

Itsasoaren mende, belak zabalik,

kapitainik suharrena izan nahi nuke.

 

Orain ja ez da egiten, baina nik egingo nuke oraindik:

—amodio baten iruzurra sufrituz gero—

itsasoaren mentura nire bizitzari atxiki

eta hain joan urrun, non itzulia ezina litzaidakeen.

Oi, untziak nire maiteñoaren izena balu!

—hainbesteko mineriaz, unatuko litzateke itsasoa.

 

 

ARA NO ES FA, PRO JO ENCARA HO FARIA

Ara no es fa, pro jo encara ho faria: / una galera armaria de nits / o un galió / amb les veles més fines, / i amb cent pirates com la meva sort. / No pregunteu quines mars fendiríem / —foren aquelles on calgués valor. // Ara no es fa, pro jo encara ho faria: / ells foren lladres de l'argent i l'or / i foren lladres si perles hi havien / —jo robaria només per amor. / Fos amb engany / si de grat no venien, / jo robaria les noies dels Ports. // I encar sóc cert de trobar una illa / on les penyores pogués amagar / i fer pagar les més belles estrenes / de les donzelles sota el meu capçal. / Al pler del vent, desplegades les veles, / voldria ésser el més brau capità. // Ara no es fa, pro jo encara ho faria / —si d'un amor sofrís el desengany— / lligar l'atzar de la mar a ma vida / i anar tan lluny que no pogués tornar. / Oh, si el vaixell duia el nom de l'amiga / —de tant d'enyor llanguiria la mar.

 

 

 

© Joan Salvat Papasseit

© itzulpenarena: Gerardo Markuleta

 

 

"Zenbait poeta katalan / Antologia" orrialde nagusia