HERRI HARTARA HELDU NINTZEN...
HERRI HARTARA HELDU NINTZEN, MUNDU GUZTIAK AGURTZEN NINDUEN
Zein izen du herri honek,
Loreak kanpandorrean
Eta zuhaitz ilunak ibaian?
Non utzi ote ditut giltzak...
Mundu guztiak diost: —Egunon!
Erdi biluzirik noa;
Belauniko jarri dira batzuk,
Beste hark bostekoa eman dit.
—Nola dut izena?, galdegiten diet.
Neure oin biluzia begiratzen dut;
Bota baten gerizpean
Odol-putzu bat argitzen da.
Unaiak liburu bat laga dit,
Beira batean ikusten dut neure burua;
Bizarra luze daramat,
—Zer egin dut amantalarekin?
Zenbat jende enparantzan!
Nire zain bide daude;
Nik bertsoak irakurtzen dizkiet,
Denek barre egin, eta badoaz.
Apezkipuak domina jarri dit,
Musikoek amaitu dute,
Etxera itzuli nahi nuke
Baina ez dakit non den.
Neska batek musu emanez gero...
Zein lanbide egingo ote nuke?
Orain ateak itxi dituzte:
Nork jakin non den ostatua!
Egunkari-puska batean
Ene erretratua ibiltari;
Enparantzako zuhaitzek
Agur, ongi joan dioste.
—Zer diote irratian?
Hotz naiz, beldur naiz, gose naiz;
Erloju bat erosiko diot:
Noiz izango ote da beraren eguna?
Iturri Zaharrera noa:
Jarlekuak erauzi dituzte;
Orain deabrua dakust
Nire zain ilunabarrean.
1942ko iraila
|
VAIG ARRIBAR EN AQUELL POBLE...
VAIG ARRIBAR EN AQUELL POBLE, TOTHOM ME SALUDAVA I JO NO CONEIXIA NINGÚ; QUAN ANAVA A LLEGIR ELS MEUS VERSOS, EL DIMONI, AMAGAT DARRERE UN ARBRE, EM VA CRIDAR, SARCÀSTIC, I EM VA OMPLIR LES MANS DE RETALLS DE DIARIS // Com se diu aquest poble / Amb flors al campanar / I un riu amb arbres foscos? / On he deixat les claus... // Tothom me diu: —Bon dia! / Jo vaig mig despullat; / N'hi ha que s'agenollen, / L'altre em dóna la mà. // —Com me dic!, els pregunto. / Em miro el peu descalç; / A l'ombra d'una bóta / Clareja un toll de sang. // El vaquer em deixa un llibre, / Em veig en un vitrall; / Porto la barba llarga, / —Què he fet del davantal? // Que gent que hi ha a la plaça! / Em deuen esperar; / Jo que els llegeixo els versos, / Tots riuen, i se'n van. // El bisbe em condecora, / Ja els músics han plegat, / Voldria tornar a casa / Però no en sé els topants. // Si una noia em besava... / De quin ofici faig? / Ara tanquen les portes: / Qui sap on és l'hostal! // En un tros de diari / Rumbeja el meu retrat; / Els arbres de la plaça / Em fan adéu-siau. // —Què diuen per la ràdio? / Tinc fred, tinc por, tinc fam; / Li compraré un rellotge: / Quin dia deu fer el Sant? // Me'n vaig a la Font Vella: / N'han arrencat els bancs; / Ara veig el diable / Que m'espera al tombant.
© J. V. Foix
© itzulpenarena: Gerardo Markuleta