BIHOTZEAN PENTSATZEN DUT
|
Bihotzean pentsatzen dut —eta oraindik itsasokoa
den perlaren ekialdean;
hura iragartzen duen ametsean
eta begi aberatsegiak ukatzen duena.
Ez da haizean pisurik duen garaipenik
eta, biengana abailtzen den putzadaren aginduz,
aldi berean ezabatzen dira jainkozko uhina
eta abentura suharra.
Itzulera batetik ez bada, nondik gatoz?
Neska maitemindu zentzunbakoaren antzera,
bizitzak iragana deitorarazten digu.
Jaiotza batera ez bada, nora itzultzen gara?
Heriotzaz bizi gara, eta ez zaigu atsegin;
maitasunez hiltzen gara, eta ez da horretaz pentsatzen.
|
PENSO EN EL COR
Penso en el cor —i en l'orient / de la perla encara marina; / en el somni que l' endevina / i que l'ull massa ric desment. // Cap triomf no pesa en el vent / i, juntes, al buf que hi declina, / s'esborren l'onada divina / i l'aventura vehement. // ¿D'on venim, que no fos tornada? / Com una absurda enamorada, / la vida ens fa plorar el passat. // ¿On tornem, que no fos naixença? / Vivim de mort, i no ens és grat; / morim d'amor, i no s'hi pensa.
© Carles Riba
© itzulpenarena: Gerardo Markuleta