BATASUNA
|
Bidaiarik luzeenean lagun egiten digu
atariaren muga-lerro zaharrak.
Ikustezin, lur arrotzean, berak epaitzen du, azkena markatzen.
Azken musuaren asmo bihurtzen da
haur artean bizi baten negarra,
eta heriotza bera loturik dago
sehaskako lehen beldurrarekin.
Eta ibilbide eder, igartezineko lehia
kuzkurtu egiten da lautada neurtzen apenas hasia
laburtuz doan inguruan,
matazak tenkaturiko haria bezala.
Eta egun batez, zenbakiaren azkenean,
agerikoa eta mugatua izan beharko dut.
Eta azkenean, itzalezko hormatzarraren pean,
seinalerik gabea, ahazturak hartuko nau.
|
UNITAT
En el més llarg viatge ens acompanya / la llinda vella del portal. / Ella invisiblement, en terra estranya, / jutja, afaiçona el termenal. // Llisca a l'intent de l'última besada / un plor d'infant que sobreviu, / i la mateixa mort és enllaçada / a la por primera del niu. // L'afany, de bella, imprevisible cursa, / quan tot just mesura el planell, / va replegant-se en àmbit que s'escurça, / com fil estirat pel cabdell. // I bé caldrà que un dia, fi del nombre, / jo sigui cert i definit. / I finalment, sota el gran mur de l'ombra, / erm de senyals, em collirà l'oblit.
© Josep Carner
© itzulpenarena: Gerardo Markuleta