1
Oto zahar maitea, biziko laguna,
Elgar uzteko zauku tenorea jina.
Elgarrekin ginuen pare on egina,
Zure uzteaz daukat bihotzean pena.
2
Bienak ginintuen huts eta dohainak,
Bati eginak ziren bieri eginak.
Afruntu hartzen nuen, ikusiz bertzeak,
Zu baino zaluago, pasatzen bideak.
3
Eztulkari bazinen patar xut batean,
Koropilo bat nuen lotua papuan.
Kolpatua bazinen ixkina batean,
Mina senditzen nuen barna gorputzean.
4
Jakin dut egun hautan itsaso zabala,
Otoen ehortz-leku bilakatu dela;
Arrainen ihes-leku izanen zirela;
Aitor dut horrek pena eztitzen dautala.
5
Jainkoari galdegin diot zuhurtzia
Berriz ez ukaiteko oto gutizia.
Ikas dezadan zer den funtsezko bizia,
Bidez bide ibiliz baitut ahantzia.
6
Ezantz-bafada kirets, aire-eskas latzak,
Nintuen egun guziz lagun segur beltzak.
Urrin horien orde loren usain onak,
Hala sendi nezazke denetan erainak.
7
Motur-azantz tarratez nintzan akitua,
Kontur gainean begi nuen landatua.
Orai adituko dut xorien kantua,
Prezatuko hain maite dutan zeru blua.
8
Ene etxeko borta ardura hetsia,
Adixkidea zer den ez dut ikasia.
Izan dadila zabal dener idekia,
Orok ukan dezaten ongi etorria.
9
Berriki ikusi dut oto bat ederra,
Zaintsu eta pinpirin, zarion pindarra.
Geroztik ene baitan, aments xixtakorra:
Ene eskuetan noiz izanen den hura...