ILARGIAREN ALDERDI LITERARIO BAT Pioner V.a eta ni
Zimizten ziztuan
badoa Pioner mundu berri billa; artean emen ni, oiari josirik, neregan bil-billa.
Pioner-ek baiño asko bizkorrago dut nik eragiña; piztu bazan piztu, etzait atertuko barrungo irakiña.
Goizoroz esnatuz aurrea artzen diot nonai dijoala; zenbat oroitaldi, ainbat jun-etorri geldi nagoala.
Amairu milla milloi argi-urte aldetik aldera; ontatik, Pioner zein beian dabillan kontuak atera.
Suziri Pioner, i baiño geio nauk egon eta ibil; nere barrenean atergabe ari zaizkidak lau gurpil.
Bi txiki, bi aundi, morroi ta nagusi, ia alkarren etsai; amaika burruka eman oi zigutek! alkar mendera nai.
Batez bat gaztetan! lau oien ekiña neurriz doanean, gaztea gizon duk, ez zârra bakarrik zugurtasunean.
Lau oien izenak: adimen, naimen irudi ta gale; alkarri zirika, maitagarri diran gauza denen zale.
Baiña koketatik atera balediz, ai zer iskanbilla! Gaztealdi ua, neretzat beinik bein, itzul ez dedilla!
Gurpil ortzadunok alkar artu eta koketan dirala, gorputz animetan; ez degu sumatzen pakea makala!
Ekiñ eta jardun, ortz oriek noizbait legunduko dira; egunen batean gorputza ta anima bakanduko gira.
Baiña guk ekiñ au ez degu galduko erdi au galduta; beste erdi au bizi geldituko zaigu trabak askatuta.
Ez ola Pioner. Egunen batean eingo du eztanda, ta, animik ez baitu, xirtxikatuko da eguratsak janda.
Gorputza piztean, biok berdin gera lau doaien bidez argi eta zailu, sarkor eta min-sor, bakandu eziñez.
Goga bezain laister nonai gerta gaite izarrak zulatuz; aien igurtziaz, aien zulatzeaz miñik eziñ artuz.
Eztaiak, eztaiak! Bildots arenetan ez da atergunerik, ez eztaiondorik, ez atsedeterik, ez baita nekerik,
Atozte guziok, gizon, emazteki, erri eta enda, ospa daigun dantzan Jainko-Bildotsaren betiko gurenda.
Au da dantza-kanta: «Gure Jainkoari bekio onespen argi ta jakite, esker on ta dedu, indar eta kemen, sekula guzien sekuletan. Amen». (Apo., XIX)
ILARGIAREN ALDERDI LITERARIO BAT |