4. Lur huntan beraz bi gauza ditut baitezpada behar, bata eta bertzea gabe ezin jasana bailitzaiket bizia. Gorputz barnean bahitua, bi gauza ditut eskas: jatekoa eta argia. Bada, arimaren nola gorputzaren hazteko zure Gorputz Saindua hazkurritzat eman daukuzu; eta argitzat zure hitza aitzinean ezarri. Bi gauza hoik gabe ez nintzan ontsa bizi ahalko: Jainkoaren hitza baita arimaren argia; zure Gorputza, bizitzeko behar den ogia.

       Erran ditake badirela bi mahain, Eliza sainduaren ontasunen artean ezker eta eskuin ezarriak. Lehen mahaina: aldare saindua eta hunen gainean Ogi sakratua, erran nahi baitut Jesusen Gorputz sakratua. Bigarrena, Jainko-legearen mahaina: hunek dauka erakaspen saindua, egiazko fedea zoin den erakasten daukuna, —tenploko oihalaren barneraino, Sainduen Saindua dagon lekurat xuxen geramatzan legea.

       Eskerrak zuri, Jesus Jauna, o bethiereko argiaren argia, eskerrak erakaspen sainduaren mahainarentzat, —zure zerbitzari Profeten, Apostoluen eta bertze erakasleen bidez eman daukuzunarentzat.

 

       5. Eskerrak zuri, gizonen Kreatzalea eta Eroslea, mundu guziari zure amodioaren erakustea gatik, aphairu espantagarri bat aphaindu daukuzuna. Aphairu hortan ez daukuzu zure itxuralako bildotsa emaiten jaterat, bainan ba zure Gorputz guziz Saindua eta zure Odol sakratua. Aingeruak gurekin parteliar diren aphairu saindu hortan, —nahiz gozakari biziagoarekin hek—, zure erakaspenari dauden guziak bozkarioz gainditzen ditutzu; bihotza zoratzen diote Odol sainduak, zeruko zorion guziak berekin baitauzka.

 

       6. O zoin den handi apheztasuna eta ohoragarri! Ahala zuk emanik, aphezen hitz sainduek dezakete alabainan Jainko Jauna aldare gainean ogi eta arnoaren orde-araz; aphezek ezpainez Jainko Jauna eskerrekin gorets dezakete, beren eskuetan atxik, beren ahorat ezar eta bertze giristinoer eman.

       O zoin garbiak behar dituzten eskuak, zoin garbia ahoa, zoin saindua gorputza, bihotza zoin xahua, garbitasunaren kreatzalea hain ardura dutenaz geroz jaten! Jesu-Kristoren Sakramendua hain ardura hartzen duen aphezaren ahotik ez da athera behar solas saindu, zuzen eta ondorio onekorik baizen.

 

       7. Jesu-Kristoren Gorputzaren begirestea ohi duten begiak izan bedite behakoz begiratu, so lizunik gabeak; zeru-lurren Kreatzalea noiz-nahi hunkitzen duten esku hek, zerualde erabiliak, gaizkiaren kotsutik xahu. Aphezarentzat guziz da errana Liburu Sainduetan: Izan saindu, ni zuen Jainko Jauna saindu bainiz.

 

       8. Zure graziak lagunt gitzala, Jainko guziz boteretsua, gu aphez girenak, apheztasunari doakon bezala zerbitza zitzagun, othoitzerako khar egiazko batekin eta kontzientzia garbi. Eta ez bagitazke behar ginuken bezain sainduki bizi, emaguzu bederen gure bekatuentzat zinez nigar egiteko grazia: halaber oraidanik khartsukiago zerbitzaturen zitugulako xedearen umilki hartzekoa.

 

 

12. KAPITULUA

 

Komuniatzerat doanak artha handienarekin
behar duela bere hihotza aphaindu.

 

       1. JESUSEK. Ni niz! garbitasunaren adiskidea eta ni ganik dathor arimaren saindutasuna. Bihotz garbiaren ondotik nabil eta han dut nere pausa-lekua. Aphaint ezadazu jan-toki handi bat eta Bazkoko bildotsa zure etxean janen dut nere dizipuluekin.

       Zure ganat jin eta zu baitan egon nadin nahi baduzu, aurtik zazu altxagarri zaharra eta garbi zure bihotzaren barnea. Khen handik munduko gogoetak eta jaidura tzarren burrunba. Bazterreko hegatz-azpi batean nigar-ttinttaka ari den etxe-txoria bezala, erabilzkitzu bihozminekin gogoan zure bekatuak.

       Adiskideak adiskidearentzat du alabainan bethi leku hoberena eta ederrena aphaintzen eta hola dio erakusten zer atxikimenduz dion idekitzen athea.

 

       2. Jakin zazu bizkitartean, nahi duzuna eginik ere, zure bihotzaren aphaintzeko ez zirela zeure baitarik on, urthe bat osoa ar bazinite ere, bertzerik deus gogoan gabe. Nere oneziari eta graziari esker zaitzu xoilki mahain saindurat hurbiltzea zilegi, hala nola eskaleari aberats baten aphairurat, ez baitezake bertzalde hak ere bere ezagutza erakuts esker on batzu umilki bihurtuz baizik.

       Zuk zure egin-ahala egizu, egin arthazki, eta ez bertzeek bezala egiteko edo ezinbertzez; bainan beldurrekin, jauspenekin, amodiorekin har zazu zure ganat jiteko aski ona den Jainko Jaun maitearen Gorputz Saindua. Nik zitut deitu, jiteko nik dautzut manatu; eskas duzuna nik betheko dut, zato eta har nezazu.

 

       3. Khartsutasunaren grazia emaiten dautzutalarik, bihur eskerrak Jainkoari: grazia hori ez baitzinuen hartze, bainan ni zutaz urrikaldurik baituzu bildu. Grazia hori ardiesten ez baduzu eta zure bihotza agorrago baduzu senditzen, are gehiago egizu othoitz eta auhen; atheari jotzetik ez bara, nere mahainetik papur zerbait edo graziaren ur salbagarrietarik ttintta bat ukan artio.

       Zuk duzu nere beharra, nik ez dut zure beharrik. Ez zira zu nere saindutzerat heldu, ni nathor zure hobetzerat eta saindutzerat. Nere ganat heldu zira saindutzeko eta nerekin bat egiteko, grazia berri baten ukaiteko eta geroago hobeki bizitzerat zure bihotzaren sustatzeko. Grazia hori ez othoi gutiz utz, bainan, Jesus maitearen zeure baitarat sar-arazteko, aphaint zure bihotza artha handienarekin.

 

       4. Ez zira xoilki komuniatu aitzin behar izan khartsu, bainan khar hori ondoan ere behar duzu lehiaz atxiki. Komunione ondoan bildu bildua egoiteko, ez da komunione aitzin bihotzaren aphaintzeko baino artha gutiago behar. Komunione ondoan bildu bildua egoitea, ezen, da grazia gehiagoren ardiesteko bide hoberena.

       Komuniatu orduko kanpoko atseginetarat doana, biziki gaizki dabil grazia hoien ardiesteko. Urrunt zite solas alferretarik, egon bakhar bakharrik eta goza zure Jainkoaz. Mundu guziak ebasten ahal ez dautzuna bihotzean duzu alabainan. Niri behar zira eman osoki: hemendik harat ez zu baitan, bainan ni baitan griñarik batere gabe, zitezen bizi.

 

 

13. KAPITULUA

 

Sakramendu huntan arima khartsuak
Jesusekilako batasuna behar duela
bihotzaren erditik bilhatu.

 

       1. ARIMAK. Zoriona noiz duket, Jauna, zure kausitzeko bakhar bakharrik eta nere bihotz guziaren zuri zabaltzeko, nahikari dutan bezala zutaz gozatzeko? Hemendik harat nehork ez nula gutiesten, ez nahasten, ez bilhatzen, zoriona noiz duket zu xoilki niri mintzatzeko eta ni zuri, adiskideek elgarri mintzatzeko eta elgarrekin jateko ohi duten bezala? Huna zer dutan galdatzen, huna zer nuken nahi: zurekin osok bat egitea, kreatura guzietarik nere bihotzaren urruntzea, eta, maiz komuniatuz eta meza emanez, zeruko ontasun bethierekoen geroago gehiago gozatzen ikastea.

       O Jainko Jauna, noiz eginen dut osoki bat zurekin; zu baitan noiz niz urtuko eta nere burua noiz dut osoki ahantziko? Nagola zu baitan eta zu ni baitan eta batasun hori neholere ez bedi hauts.

 

       2. Bai zinez zu zira nere Maitea, milen artean hautatua; zu baitan izaitea laket zaio nere arimari, zu baitan egon nahi luke bethikotz. Zu zira Errege baketiarra; zu baitan dut kausitzen ezin handiagoko bakea eta egiazko deskantsua; zutarik kanpo ez da bihozmin, auhen eta negurririk gabeko nahigaberik baizen. Zu zira egiazki Jainko gordea; federik gabeko gaixtoetarik urrun bazaude, bainan lañoekin eta umilekin solastatzea laket zaitzu.

       O zure atxikimendua zoin den gozoa, Jauna: maite ditutzula jakin dezaten, zure haurrak hazi nahi baititutzu ogi gozo zerutik jautsiarekin.

       Zinez ez da nehon populurik, nahi bezain handia izan dadin, bere jaun-goikoak hala hurbiltzen zaizkonik nola zu, gure Jainkoa, giristinoen batzarrerat baitzira hurbiltzen: zuk egun oroz, heien bihotzaren azkartzeko eta zerurat buruz altxatzeko, ziren guzia emaiten diozute, zure Gorputz Sainduaz hazten ditutzu eta zutaz gozarazten.

 

       3. Egiaz mintzatzeko, badea populurik populu giristioarekin erkida ditakeenik? Zerupean nor da arima khartsua baino Jainkoak maiteago duenik, bere Gorputz Sainduaz hazterat baitzaio jausten? O grazia paregabea! O fagore espantagarria! O amodio negurririk gabea, gizonari baizik erakutsia izan ez zaiona!

       Bainan Jaunari zer bihurtuko diot nik grazia horrentzat eta neretako duen zedarririk gabeko amodioarentzat? Jainkoari zer egin dezoket hoberik eta laketago zaionik, nere bihotzean osoki hari emaitea eta tinki tinkia jostea baino?

       Nere barne guzia inharrosiren du bozkarioak, nere bihotzak noiz ere Jainkoarekin osoki bat eginen baitu. Orduan erranen daut Jaunak: nerekin nahi bazira, zurekin nahi niz ni ere. Eta nik ihardetsiko diot: othoi, Jauna, zaude nerekin, zurekin izan nahi errea niz. Nere nahikari guzia da nere bihotzak zurekin bat dezan egin.

 

 

14. KAPITULUA

 

Arima batzuek Jesusen Gorputzaz
duten gutizia khartsuaz.

 

       1. ARIMAK. O zoin gozoa ziren, Jauna, zure ahalge direnentzat! Arima batzu zer khartsutasun eta amodiorekin mahain saindurat hurbiltzen diren orhoitzen nizalarik, ahalgetan niz neure baitan, gero herabez gorritzen hain ephel eta hotz aldarerat eta mahain saindurat hurbiltzen nizanean; gorritzen ikusteaz ez nizala zure aitzinean, nere Jainkoa, osoki sutan jartzen eta komunione sainduarentzat ez dutala bertze hanitzek ukan duten tirria eta khar handia. Arima khartsu hek komunione sainduaren halako gutizia zuten eta heien kharra hain zen bizia non ez baitzagozken nigarrik egin gabe; hasperenka eta pilpiran zauden zuri buruz, o graziaren ithurburua; beren gosea eta egarria ez zezazketen nehondik hil, zure Gorputz Saindua bozkariotan eta janiza handi batekin hartuz baizik.

 

       2. O heien egiazko fede bizia, izaitez sakramendu hortan zirela frogatzen daukuna! Jesus beretu ondoan, ezen, bihotza atseginez zanpaka ari zaiotenak, ohartuak ziren Jainkoa bera izaitez han zutela, ogia zutelarik hausten.

       Zoin urrun nagon ardura holako atxikimendu gozo, holako amodio bizi batetarik! Aldeko jar zakizkit, o Jesus on, ezti eta amultsua. Urrikal zite eskale gaixo batez; noiztenka bederen emozu, komunione sainduan, khar hortarik pindar baten senditzeko grazia, nere fedea geroago azkarrago dadin, nere esperantza geroago handiago, —zoin ona ziren ikusiz—, eta nere amodioa, zeruko ogitik jastatzeak behin bethikotz piztu ondoan ephel ez dadin gehiago.

 

       3. Zure urrikalmenduari esker, emaiten ahal dautazu grazia hori; zure onezian, zuhauk hautatu egunean amultsuki nere ganat jausten ahal zira. Nere gutiziak ez izanikan ere zure zerbitzari berezien gutiziak bezain beroak, bizkitartean, zure graziari esker, nere gutizietarik handiena da heien gutizia suharrez jabetzea. Nahi nuke eta eskatzen dautzut arima khartsu hoien lerroko eta batzarkide nezazun ezar.

 

 

15. KAPITULUA

 

Umiltasunaren bidez eta
bere buruari eginez uko
duela nork-bederak ardiesten
khartsutasunaren grazia.

 

       1. JESUSEK. Khartsutasunaren grazia behar duzu alderat bilhatu, lehiatuki galdatu, pazientziarekin eta fidantzarekin igurikatu, eskerrekin hartu, umilki begiratu, artha handienarekin lantu eta, bera jin arte, Jainkoa grazia berriekin noiz nola jinen zaitzun Jainkoaren gain utzi.

       Umiliatu behar zira guziz, bihotza ez duzularik batere edo guti baizik khartsu, bainan etsitu gabe eta sobera ilhundu gabe. Luzaz eman nahi izan ez duena, Jainkoak maiz bat-batean du emaiten. Othoitza hastean eman ez daukuna, othoitza bururatzean emaiten dauku maiz.

 

       2. Berehala eta galdatu orduko, balu Jainkoak eskua zabaltzen, graziaren hain errexki ardiesteak ahuletik ahulagorat leramake gizona. Hortakotz duzu khartsutasunaren grazia behar igurikatu fidantza zail batekin, pazientziarekin eta umilki.

       Bizkitartean zure gain eta zure bekatuen gain doala, Jainkoak grazia ez badautzu emaiten edo gutien ustean khentzen badautzu. Batzutan deus guti aski du graziak ez jiteko edo itzaltzeko; deus guti dela erran baditake holako ontasunez gabetzen zituen zera. Bainan, ttipi izan dadin traba ala handi, baztertzen baduzu eta osoki garaitzen, galdatua ardietsiko duzu.

 

       3. Alabainan, bihotzaren erditik zure burua Jainkoari eman bezain laster, eta, zure nahikari jauzteka zabiltzatener uko eginik, Jainkoaren eskuetan jartzen ziren bezain sarri, Jainkoari josia zitazke eta bake handi baten jabe: deus ez baitzaitzu gozoago ez laketago idurituren Jainkoaren nahi sainduaren egitea baino.

       Nork ere baitu, laño bihotza, bere xedea Jainkoari buruz altxaturen, lurreko zerentzat duen atxikimendu makurra edo herra nork ere baitu bere bihotzetik hustuko, khartsutasunaren graziaren ukaiteko gai ditake hura. Jainkoak, ezen, untzi garbietarat du bere grazia husten.

       Zonbat osokiago baitio gizonak munduari uko egiten, bere burua gutietsiz ahanzterainokoan, hanbat lasterrago zaio grazia etortzen eta nasaikiago sartzen, hanbat gorago ere dio bihotza altxatzen, lokarriak huni mozturik.

 

       4. Orduan ikusiko du ikusten ez zuena, ontasun ibaian izanen da eta zabalduko zaio bihotza, Jainkoa berekin duelakotz eta bera behin bethikotz Jainkoaren eskuetan delakotz osoki jarri.

       Horra nola Jainkoak saristaturen duen Jainkoa bihotzaren erditik bilhatzen duen gizona eta bere arima haren eskuetarik alferretan ukan ez duena. Holako gizonak, komuniatzen duelarik, Jainkoarekin bat egiteko grazia handia du merezi, ez dituelakotz bere kontsolamendua eta atsegina bilhatzen, bainan ba, atsegin eta kontsolamendu guziak baino lehen, Jainkoaren ospea eta ohorea.

 

 

16. KAPITULUA

 

Gure beharrak Jesusi behar daizkogula
agertu Komunionean eta bere grazia galdatu.

 

       1. ARIMAK. O Jaun guziz gozo eta maitagarria, orai khartsuki bihotzeratu nahi zitutana, nere ahuleziaren eta nere beharren berri badakizu. Badakizu zonbat gaitzek eta azturek herrestan naukaten, nolakoak diren nere nekeak, guduak, nahasdurak, bekatuak. Sendagailu-keta heldu nitzaitzu; othoi, othoi lagunt nezazu, nere nekeak arinduz.

       Guzien berri dakienari niz mintzo, nere bihotzeko xoko gordeenak ikusten dituenari, nere minaren eztitzeko eta nere laguntzeko on den bakharrari. Badakizu zer ontasun dutan gehienak eskas eta bertuterik batere edo guti baizik ez dutala. Horra non nagon zure aitzinean deusik gabe eta buluz, zure grazia beharrez eske eta zure urrikalmenduari othoizka.

       Zure eskale goseak-hilari emozu jaterat, nere bihotz hotza bero zazu zure amodioaren suan eta nere bihotz itsua argi, nere baitarat zure argiarekin jinez. Egizu lurreko atsegin guziak kirets kausi ditzatan; bihozmin eta nahigabe guziak balia zaizkitan pazientzia doi baten biltzeko, eta munduko zerak oro ditzatan ostika eta ahantz.

       Zuri buruz altxa zazu zerurat nere bihotza eta ez nezazula lur gainean bidez nahasterat utz. Oraidanik eta bethikotz deus ez bekit gozo zu baizik, zu zirelakotz bakharrik nere janaria eta edaria, nere amodioa eta bozkarioa, nere atsegina eta ontasun guzia.

 

       3. Zure begitarteak agian dena sutan ezarriko nu eta garretan zure idurirat: graziaren bidez zure amodioaren suan urturik, zurekin bat egin dezatan gogoz eta bihotzez. Ez nezazula zutarik urruntzerat utz goserik eta egarri, bainan egidazu zure urrikalmenduaren arabera, zure sainduer hain ardura egin ukan duzun bezala.

       Zer da harritzeko zuk ni sutan ezarririk ere eta nizan guzia ezeztaturik ere, —bethi pizturik dagon eta sekula hiltzen ez den su bat, bihotza garbitzen eta adimendua argitzen duen amodio bat zirenaz geroz?

 

 

17. KAPITULUA

 

Jesusen Gorputz Sainduaren
hartzeko gutizia biziaz
eta haren alderako amodio khartsuaz.

 

       1. ARIMAK. Khartsutasun handien eta amodiorik beroenarekin, nola nere baitarikako oldar bizienarekin nahi zitut bihotzeratu, hain maite zinituen eta hain khartsu ziren sainduek eta arima onek bihotzeratu nahi ukan zituzten bezala. O nere Jainkoa, bethiereko amodioa, nere ontasun guzia, dohatsutasun mugarik gabekoa, bihotzeratu nahi zitut, edozoin sainduk egundaino ukan duen eta duken gutizia beroenarekin eta jauspen handienarekin.

 

       2. Eta amodiozko sendimendu hoitaz jabetzeko on ez nizan arren, bizkitartean bihotzeko khar guzia eskaintzen dautzut, laket zaizkitzun gutizia bero hoik nihauren baitarik banitu bezala. Arima khartsu batek asma eta gutizia ditzazkeenak oro, jauspen handienarekin eta bihotzaren erditik eskaintzen dauzkitzut. Ez dut neretzat deusik atxiki nahi, bainan nizan guzia eta ditutanak oro nere burutarik eta gogotik dauzkitzut emaiten.

       Nere Jainko Jauna, nere Kreatzalea eta Salbatzalea, bihotzeratu nahi zitut egun, doazkitzun khartsutasun, jauspen, ospe eta ohorearekin, doazkitzun ezagutza, garbitasun eta kharrarekin, doazkitzun fede, esperantza eta amodioarekin: Andre dena Maria zure Ama sainduak gutiziatu eta bihotzeratu zinituen bezala, aingeru mezulariari umilki eta khartsuki hunela ihardetsi ziolarik: Huna Jaunaren neskatoa, gerta bekit zuk erranaren arabera.

 

       3. Hala nola zure Aitzinlari dohatsu Joanes Batista, sainduetarik handiena, bere amaren sabelean zelarik oraino zure aitzinean bozkarioz jauzi baitzen Izpiritu Sainduaren bertutez; hala nola geroxago hak berak, umiltasun handienarekin eta amodio khartsuenak errea, Jesus gizon batzuekin zoala ikustearekin baitzion: Jaun esposaren adiskidea, haren lagun fina dena eta haren entzuten dagona, bozkarioz da bozten jaun esposaren mintzoa aditzen duelakotz, —halaber nik ere nere barnea holako gutizia bero eta sainduekin sustatu nahi nuke eta nizan guzia zuri eskaini bihotzaren erditik.

       Hortakotz arima khartsu guzien bozkarioak, heien amodio bizia, othoitzean zure begiresteko ukan dituzten grazia bereziak, heien zerutikako argi eta ikusmenak eskaintzen dauzkitzut eta aitzinerat emaiten, izaite guziek beren bertuteen bidez zure goresteko zeru-lurrean eman eta emanen dauzkitzuten ohore guziekin; eskaintzen dauzkitzut bai neretzat, bai nere othoitzak galdatu eta nahi dituzten guzientzat, orok gorets zitzaten zor zaitzun bezala eta ohora menderen mendetan.

 

       4. Onharzkitzu othoi, Jauna, zu guziek ohoratua eta goretsia ikusi beharrez ditutan nahikariak, zure ezin erranezko handitasunak hartze duen bezala. Ohore hoik bihurtzen dauzkitzut eta bihurtu nahi egun oroz eta ordu guziez; halaber zeruko aingeru eta saindu guziak, bai eta giristino on guziak, bihotzaren erditik ditut esker eta ohore zuri bihurtzerat deitzen eta minki othoizten.

 

       5. Gizadi, gizaki, mintzai guziek gorets bezitzate; bozkario handienarekin eta khartsutasun bizienarekin ospa bezate halaber zure Izen Saindu gozoa.

       Meza Saindua khartsuki eta jauspenekin emaiten duten guziek eta zure Gorputz Saindua fede oso batekin hartzen dutenek, zure ganik ardiets bezate grazia eta urrikalmendu eta nizan bezalako bekatorearentzat minki othoitz egin. Eta noiz ere, zurekin bat egin ondoan tirria zuten bezala, bihotza gozoz igeri eta azkar mahain saindutik itzuliko baitira, othoi orhoit bedite nitaz, nizan bekatore dohakabeaz.

 

 

18. KAPITULUA

 

Gizona ez dela sakramendu huntan
begi-luzez barnegi sartu behar,
bainan Jesus bezala umil egon,
bere adimendua fedearen azpiko ezarriz.

 

       1. JESUSEK. Sakramendu guziz gorde hau ez duzu zeren begiluzez eta behar gabe mia soberarik, duda-muda izigarri batzuetarat erori nahi ez bazira. Jainkoaren handitasunaren ikertzen ari dena, Jainkoaren ospeak lehertuko du. Gizonaren gogoak asma dezaken baino gehiagoren ahala badu Jainkoak.

       Umilki eta lañoki egiaren bilhatzea ez zaitzu debekatua, baldin zure buruaren argitzekotan ari bazira, Elizako Aiten erakaspenari jarraikiz. Dohatsu, gogoaren nahasbide diren jakitateak debalde utzirik, Jainkoaren manamenduen bide zuzen eta segurean dabilan gizon lañoa.

 

       2. Askok beren khartsutasuna galdu dute, beren adimenduaz goragoko gauzak zilatu nahiz. Jainkoak ez dautzu adimendu handi bat galdatzen, misterioen leize zolaraino hel ditakeena, bainan ba fedea eta bizitze saindu bat.

       Zutaz beheragoko gauzetan barna zure behakoa hanbat urrun ezin sar-eta, zutaz goragokoen mamian zer dezakezu ikus? Eman zite Jainkoaren eskupean, ezar zazu zure adimendua fedearen meneko eta ukanen ditutzu on eta behar dituzketzun argi guziak.

 

       3. Batzuek, sakramendu huni doakon sinesteaz bezanbatean, gaitzeko durduzak badituzte; bizkitartean ez dituzte hoik beren gain ezarri behar, bainan izaitekotz etsaiaren gain.

       Durduza hoitan ez itho zu; zure gogoetekin ez ar borroka; debruak sakatu duda-muder ez ihardets; bainan sinets Jainkoak errana, sinets sainduak eta profetak, eta etsai maltzurra ihes joanen zaitzu urrun.

       Ardura on baino hobe, Jainkoaren zerbitzariak holako bihotz kilikak jasan ditzan. Debrua ezen ez da tzarrer eta bekatoreer jazartzen, bere eskuko baititu hek jadanik, bainan jende khartsuak ditu oldarka, itzul-inguruka kitzikatzen eta oinhazkatzen.

 

       4. Zoazi beraz mahain saindurat fede laño eta azkar batekin; jauspen umilenarekin hurbil zite komunionerat, ezin adi ditzazketzunak utzirik Jainko guziz boteretsuaren gain.

       Jainkoak ez du nehor enganatzen; bere buruari fidegi dena da enganatzen bera. Jainkoa jende lañoetarat da hurbiltzen eta umiler agertzen; Jainkoak jende xumeer emaiten adimendu, bihotz garbiak argitzen, begi-luze eta urgulutsuer aldiz grazia khentzen.

       Gizonaren adimendua ahul eta enganakor, egiazko fedea aldiz ezin enganatua.

 

       5. Gizonaren adimendu eta ikertze guziak fedearen ondotik doatzila urratsean, ez aitzinetik eta hari uztarka.

       Bada, fedeak eta amodioak sakramendu guziz saindu eta eder huntan dute gehien gehienik distiratzen, eta gizonen artean nehor ikus ez dezaken moldez lan ederrenak hortan dituzte egiten.

       Bethiereko eta mugarik gabeko Jainko guziz boteretsuak gure adimenduaz goragoko gauza handiak egiten ditu zeru ala lurrean, eta gauza espantagarri hoik ez ditzazkegu zila. Jainkoaren obrak gizonen ezagutzaren menekoak balira, ez litazke miresgarriak eta ezin erranezkoak deitu behar.