IZAR DA GAUA

 

Nire bideak barna

bakarrikan noa:

bidearen luzeak

goibeltzen gogoa.

Arrats apalean da ...

gau beltzak egoa

zabalduko geldika

ilunduz geroa.

 

Orra, baina, zerua

argi lorez izar.

Nire barneko muinak

poz-ikara dardar.

Noan aurrerantzean

bideak barn(a) azkar,

naiz-ta biotz-begiak

atsekabez negar.

 

Ioandako eguna

opaz enauzu min:

datorren gauak ere

enau iarten samin.

Ludi zear dabilen

maitasunak sorgin

piztu baitit gogoan

arg(i) itzali-ezin.

 

 

 

© Iokin Zaitegi

 


www.susa-literatura.eus