ZERUKO SENDATZAILEARI

Berriz ere urgun eta kikildurik

etorri banator, gaitz-sendatzailea:

guduan gorputza dut zauriz betea,

izterra elbarri, beso au zintzilik.

Begira dagokit etsaia oraindik

ar dezadaneko mendiko bidea:

sendatu artean baduket epea

Zuregan atseden dezadan bearrik.

Auxe baitut noski nire izangoa:

odol iarioan eldu gaur bezala

burruka gaitzean burua lur-ioa;

neure zauri minok zuk sendatu-ala,

berriro mendira gudari banoa,

gogotan artuz zu lengoa zerala.

1961' gko. Mendekostez

© Iokin Zaitegi