ARGIN ZARRA

                        (Orixe'ri biotzez).

Erriko arrobian

ari nauzu argin,

etengabe diardut

gau ta egun ekin!

nekeak leporatuz

biotz-eskuak min,

nere amets ederra

egi biur ledin.

Arri mokorrak artu

ta, gogoa larri,

nere bizi osoa

barren diet iarri:

arpikoz iardun oi dut

buru ta belarri

gai zakarrok itzuli

nairik izarrarri.

Oraingo euskaldunak

eztezake uler

gaitzustean damurik

nere lanen ezer.

Gerok(o) olerkariek

adituko laster

ta alegin gorriok

iritziko eder.

Eskuko daitenean

Euskal-Aberria,

artu, olerkariok,

nik landu-arria.

Andragoi-buruntzian

bedi ezarria.

nere zain-odoletan

gorritu-pitxia.

Esku zuritan beza

ikurrina zabal,

gur(e) egunetan zarpil,

ordurako iaukal:

lokatz-odolez zikin

ikusi nun oial,

usu aldatuko da

Euskadi'ren egal.

Urrundik agurtzen zaut,

Aberri-eguna:

datorren garaipenak

pozten euskalduna:

geroko aberkide,

birbiztu biotz-guna,

gogoz zurekin doa

argin zar iluna.

© Iokin Zaitegi