Arrats-eskaria
Arratsaldeko iruntz-itzalak
jaustorduan lur gaņera,
ludi zakarrak izututa,
batu naz neure barnera.
Arrats-bera sorgin onetan
entzun, Erregin lerdena,
biotzaren joan oyua,
oi, nire azken-arrena.
Auzoan zabilkidaz, Ama,
gaitzetik adiņa urrindu,
maitasun-ego zuriz estal:
ni, ume, jagon nagizu.
Min ezpata zear igaroz
biotz erruge yatzun ausi:
indazu, otoi, ene Ama,
zeure garra nigan josi.
Maite min nozu, aspalditan,
zure leraz dot biotza;
adi eidazu, Ama eder,
gaur arrastiko otoitza.
Gorde naizu, samin-Erregin,
zeure Ama-besoetan,
zaindu ni bular gaņean,
nire babes zeu beti izan.
|