Otoitza eder, goizean goiz
Aurraitz
Goiz barriak ez dauka ezetaiko orbanik.
Nire buruak bere ez pentzamentu txarrik.
Mundukeriak goiza lorrindu baiņo leen,
Jaunaren agerrean, otoitza ederren.
Izadia aratz dager goi-aalaren zantzu,
egoiaren ikutuz, argi ta margotsu.
Giro daukat biotza ta argi bekokia,
gogoz otoitz eiteko aldi egokia.
Izaki guztietan dantzut, goizetan goiz,
Egillea goresten, berein erako otoitz
Batasun ontan neuk be, buru era biotz,
eskerrak dagiodaz, Jainkoari, gogoz
Goizeko eguratsak gorantz dagi pozez,
otoitz eta eresi, Jaube goretsiez
Goi-aala eltzen yaku indarrak barrizten:
Egunaren nekeak arintzeko kemen.
Goizean goiz, Jainkoari, esker dagionak,
egun osoa pozik, ezbear zein lanak.
Gaba eltzerakoan, atseden osoan,
isten dauz soin ta gogo, Jaunaren eskuan.