Laztanik samurrena
Aurraitz
Iñoiz ezeben ikusi basoak
goiz a baizen alai eta gardenik.
Goiztar yagi nintzan. Alako pozik!
Lendik nendukan artega Urtzi-miñak.
Pozez ganezka bioztxu samurra;
aingeruen ego-otsak aldamenez:
munduko ogenak lotsaturik iges
garbitasunak uxau-ta urrunera.
Apurtu bako zorion garbia!
Orduan lez ozen kanpai-otsik ez...
Lo bako gaba igaro neban pozez.
Aixe zan goizalde zoragarria!
Griñaen gudea urruti ebillan.
Zeru goia bai egoan urdiña!
Barruan atsegiñaren zotiña,
loren billa nenbillan Goi-munetan.
Apainkerien barririk enekin:
oski barriak, txartestxua garbi...
Gogoko gauzetan nengoan argi;
ogen-geriza neban bakar samin.
Egun a baizen alai ta gardenik...!
Pozkidaz agiri zan ingurua:
Mutikoaren biotz ezetxua
Jainko aundiagaz besarkatu.