Zorioneko egun bat aurtengo mayatzean
Arrese ta Beitia, Felipe
Araņegun goiseko
seiterdiak aldian,
nenbillan usaiņ artzen
pozik ortu batian,
loren loraz erramak
nekatuen antzian,
ikusten nituala
lurra jo agiņian.
Larrosa batek anche
ziraustan aopian;
"artu nagizu jauna
jarri naizun soņian,"
zor neutsazan eskerrak
emonik, ondorian
esan neutsan: "badakit
norentzat duiņ zarian,
bada niretzat jayo
duiņegi, ziņean,
alan Mariagana
zaitut eroan biar,
arek jarri zagizan
beraren bularrian."
ĄA! baņa oker nabil,
aņ leku eregian
zurbilcho iduriko
zuk dozu arpegian,
zerren zure kolore
eder orreen parian,
agan miragarriak
ikusiten direan,
au gaitik obe dozu
pichilleta artian,
agertzea burua
aldaikezun bestian:
agana eroanda
damuz ill etzaitean,
guterrea sarturik
zeurorri biotzian"
Berbok zelan amaitu
asten da garrasian,
otska: "jarri nagizu
Andra orren azpian,
diņozun legez bada
ederrena lurrian,
nai neuke serbitzari
izan bere echian."
Orrenbeste erregu
aditu neutsanian,
eziņ egonik gogor
ni neure biotzian,
asi nintzan-arinka
elesaruntz bidean,
billatzera Maria
anche berre jargoian;
nun nik auspaz etzunik
bere aurrealdian,
larrosa opatu neutsan
modurik onenian,
jarririk apaingarri
eskumako oņian,
larrosen Larroseak
anche euki dagian.
ĄO egun doatsua!
neure bizi guztian,
erabilliko zaitut
begioen aurrian,
niretzat esleidua
zerren izan ziņean,
gaur dala iru egun
igaro dan astian;
eunki onen larogei
eta lauko urtian,
Mayatza izentetan
dogun ill ederrian,
gaņera zapatua
jansi zan egunian,
Mariak beretzako
auturik daukanian.
|