Kantabriako larrosea
Arrese ta Beitia, Felipe
Aranzazuko Izar chit eder
Errañutsua,
Zeru goyetan Jaunaren urren
Zagozana,
Parkatu-idazu lira motel au
Gaur azarturik
Jasoten badot zure leku goi
Orretara.
Bedeinkatua ¡o! Euskal-erri
Berdez jantzia,
Zergaitik dozun icharopen-gei
Aiñ altsua,
Zein dan Zeruko Erregiñ eder
Ama maitati,
Aranz artean larrosa gisan
Agertua.
¡O! loren lora, nire kantu au
Arren amorez,
Ontzat artu-izu, abegi argi,
Eta cheraz,
Obeagorik, moldau, ipiñi,
Ta atonduteko
Dagotzun eran kantau daizudan
Duiñ ezpanaz.
Euskal-erriak zor jatzun legez
Jaso zaizala,
Bera daukazu zeure oñetan
Auspazturik,
Berak zuregan lau gizalditan
Ikusitako,
Anditasunak alabetako
Isoturik.
Berak kantau bei nire lekuan
Ama maitea,
Berak ots begi, berak deadar,
Berak ulu,
Berberak dei ta gaur iragarri
Alde danetan,
Zelako dontsu emen garean
Zuregaz gu.
Berak jarriko deutsu izen bat
Ain egokia,
Deiturik zuri, Kantabriako
Larrosea,
Zerren zarean lora guztien
Lora Erregin,
Zerren jartoki autu zenduan
Arantzea.
Anbotok pozez ikusten zaitu
Lora ederra,
Gorbeiak barrez deutsu artuten
Gaur usaiña,
Aitzgorri arro dago burua
Zarden dabela,
Kerizpetuten Euskal-erriko
Erregiña.
Alkarren leyan gure mendiak
Jasoten dabez,
Euren buruak zuri begiak
Ezarteko,
Bertako artzain bertsolariak
Egun gozo au,
Dauke kantuan Ama zeurorri
Eskinteko.
Beste egunakaz ez dabe egingo
Egun au bardiñ,
Zerren obeto au gura daben
Danak ondrau,
Zergaitik euren Aranzazuko
Ama bear dan,
Euskal-erriko Erregiñatzat
Gaur koronau.
Erri guztiak agertzen dabe
Poz bat andia,
Guztietatik Aranzazura
Norbait dator,
Aberats andi izanagaitik
¡O zeinbat oiñez!
Nekatu arren euren gorputzai
Einda gogor.
Dontzella samur begiz batua
Dator zugana,
Ach arteetan aldatsik aldats
Aloñara,
Ume chikiak gurasoaren
Bizkar gañean,
Mutill ta agurak echuten zure
Oñetara.
Danak guztiak Aranzazura,
Deituten dabe,
Asko goisetik baraurik datoz
Nekatuak,
Zure Semecho orren gorputza
Sakramentuan,
Artute arren geratuteko
Indartuak.
Kanpaiak oska ¡ze gois Maria!
Deitu deuskuen
Erdue, erdue euskeldun seme
Eta alabak,
Ikusitera zelako koroi
Ederra daukan,
Egun onetan jantzi dagian
Zuen Amak.
Erdue bada Ikusitera
Ikusgarri au,
Sekula bere echatzuena
Erakutsi,
Euskal-erriak ez deustalako
Len koroerik,
Iñoz gaur legez Patrona gisan
Ospez jantzi.
Erdue, erdue, aberatsak naiz
Bardin pobreak,
Erdue, erdue, chiki gazte zein
Nagusiak,
Erdue urte askogaz makur
Zagozen zarrak,
Erdue, erdue batzuek eta
Bai bestiak.
Erdue alargan, erdue ume zurtz,
Baita geisoak,
Erdue miñez naibageturik
Zagozanak,
Nik osatuko ditut zuen gach
Ta pozik jarri,
Larri ta estu illetaz bizi
Zareanak.
Emen gaukazuz, ona emenche
Ama maitea,
Guzti guztiok zugana pozez
Etorririk,
¡O! Rakel eder ¡o! Judit sendo
Ester garbia,
Zure umeok zeure onetan
Makurturik.
Emen gaukazuz Kantabriako
Larros ederra,
Zelan koroia Obispo jaunak
jazten deutsun,
Ikusitera etorri gara
Onik aurrera,
Bere Patrona, Euskal-erriak
Deitu daitzun.
¡O! zein dontsu dan Ama arako
Maite dabena,
Zure izena zein dan izen bat
Ain eztia,
Zure graziak sendatuko dan
Argal unetan,
Aren arima, aren biotza
¡O! Maria.
Iturri-urak dituen legez
Lurrak samurrik,
Frutuak emon eragiteko
Giro jarten,
Alanche dozuz benetan maite
Zaituenetan,
Justiziaren frutuak sortu
Eragiten.
Zein maitegarri direan Ama
Ta Erregiña,
Zuk atsedeten, zuk lo egiten
Dozun dendak,
Pekatariak Erregiña au
Ondradu daigun,
Ta jadichiko deuskuz beronek
Zorionak.
Arren zakioz Jaun altsuari
Ondoan jarri,
Erregutu ta eskatuteko
Gaur gugaitik,
Zure bitartez garbitu daizan
Gure arimok,
Ainbeste erruk an ichitako
Loyetatik.
Zerren intzentsu errea baño
Gozoago dan,
Baltsamoaren antzeko dozun
Erregua,
Zergaitik ez dan jadichi baga
Iñoz geratu
Guretzat guztiz ona izango
Dan frutua.
Orresegaitik kantauko doguz
Pozen pozagaz,
Orrenbesteko errukitasun
Ugariak,
Euren miritzaz osatu-iguzuz
Gure biotzak,
Amodiozko damuz urtuten
Gaur asiak.
Zugandik utsik euskaldun onak
Icharoten dauz,
Baita Euskaldun-erriak bere
Zoriona,
Bere jagola lau gizalditan
Zarean legez,
Orain zachakoz Ama, Erregin,
Ta Patrona.
Ots, egin daigun euskaldun danok
Bizi dedilla,
Gure Patrona Kantabriako
Larrosea,
Bizi dedilla, Euskaldun-erri
Fededunari,
Bere mantuaz egin dagion
Kerizpea.