Oņezkoak gera ta egunik egun...
Muniategi'tar Sabin
Oņezkoak gera ta egunik egun,
goizetik gabera,
bidean
biziari,
negarra dario...
negarra ta negarra,
negar ixil,
negar aztun,
negar samiņa...
oņaze
ta, naigabe artean,
odola darion,
biotz barrengo
urmael ezkutuaren,
amets birrindu,
gogamen ituna;
ainbeste neke-ariz,
gurutzez egiņa...
eskurik ezaren,
argirik ezaren,
miseri arteko goi-illuntasun,
gaubide miņa.
Alere...
O, biziok!
oņaze,
neke,
arantza ta zauri arteko
amets-zirrikillu,
egun bakoitzeko
argi-une
ta, itzartzetan...
zenbatzu ibilbide ioran,
ametsaldi sortzen diran;
zenbatzu laztangiro
ta, itxaropen bat-batean!
Goiz-arratsetan
bideari iarraituz
bearrezko dan,
biotzondo
ta, kemenez,
bitarte alai, zabalez...
noizbeinka,
arira datorkiguzan baikortasun
maite-eguratze eder, ernaikorrak;
gure eguzki egunetako bide,
bizi-aupada goitarrak!
|