Mugarik gabe
Juan Larrea
euskaratzailea:
Juan Luis Zabala
Bilbon jaio zen 1895ean. Benetako gogoz poesiari 1926an ekin zion,
poesian «erlijioan sartzen dena bezala» sartuz. 27ko belaunaldiko poeta
espainiarren garaikide izanagatik ere, guztiei hartu zien aurre, bera izan
baitzen, «belarrian gelditu gabe», berehalako esangura arruntetan gelditu gabe,
«irudimena laztantzeaz» arduratu zen lehena. Gazteleraz idatzi zuen hasieran,
baina 1926tik aurrera frantsesez egin zituen bere poemarik esanguratsuenak.
1932an amaitu zuen 1926an hasitako «esperientzia poetiko erabatekoa», eta,
1980ra arte hil ez bazen ere, ez zuen harrez gero poesia gehiago idatzi. «Sans
limites» da Juan Larrearen poema liburu bakarreko («Version céleste») azken
alea.
Nire oinak gauetik kanpo daude
hezurra muinetik kanpo dagoen bezala
alde guztietan aurkitzen dira nekaezin
errakuntzak lilurara daramatzan begiramenak
Sakrifizioen muga iritsia da
kopetak udazkena langatzen du jukutria agortezin batek
itzalak bere laztanak gero eta bakanagotzen ditueneko
bideak zurrupatzen ditu
oztopoa arbelez estaltzen da hutsunea bozatzen da
ahanzturari ezer utzi gabe garrak bere azareak inkubatzen ditu
euria ate ondoan geratzen da beretarrek arbuiatua
Ez dago jada galtzerik ezinezkoa
emeki-emeki bihurtzen da ezinbesteko
Sans limites
Mes pieds sont au dehors de la nuit / comme l'os est au dehors de la moelle /
infatigables on trouve partout / les égards que l'erreur porte aux merveilles
La limite des sacrifices a été atteinte / le front endigue l'automne un piège
inépuisable / résorbe les chemins où l'ombre raréfie / de plus en plus ses
caresses / on ardoise l'embarras on muselle le vide / sans rien laisser à
l'oubli la flamme couve ses hasards / la pluie reste à la porte rejetée par les
siens
On ne peut plus s'égarer l'impossible / devient tout doucement inévitable