Melonkaren ikusmen nahastea
Santisteban, Karlos
Ez nentzuen nik, atseginaren
garraxi ozendu hura;
baizik eta neure baitan
gizartearen malura.
Haize epel eta samurrak
gizakiak bihurturik;
ez dakarkigu zaborra ezik,
gizartea usteldurik.
Izorraturik eta ixilik
inora abiaturik;
itxaropena berriz galdurik,
ta zeharo nahasturik.
Korapiloa, nahaste oro,
beti ari da dantzatzen;
ta bitartean argituz doa,
gatazkan hitza ernetzen.
|