Malkoak
Sanchez Irure, Cayetano
Ezdakit nola jakindes deton
¡aiñ gauza negargarriya!
batek negarra ¡ay! egitia
ezda milagro aundiya;
neri burrura jaiyo zaidana
baldiñ au bada egiya
bati biyotza mugitutzia
nonda ezduen arriya.
Magdalena Larralde zanari
¡oh! nola diran oroitutzen,
munduonetan gauza guriyak
ez baitirade antzitzen;
azi nai nuke Ama Euskaran
biar besela mintsatzen,
bañan Magdalen aitortutzian
ezdit barrenak laguntzen.
Zer asiyuak egintziyoten
¡gure Jaungoiko maitia!
emakumebat gisa orretan
kulparik gabe illtzia;
utza gaistua bai isan bazan
eziñ geiyago obia,
eska charreta tristia joantzan
bildurtzen naiz ezatia.
¡Ay Magdalen negarrez nago
bañan zerura begira,
gizon batzuek arrazchit gaiski
zurekin portatu dira;
zu illtzinduzten ¡inozentia!
oraiñ garretan gizon aiyechek
kiskaltzen egongo dira.
Mancha gabeko Jaungoikoskua
peregabeko Birjiña,
Jaungoikoaren loge danetan
ezin geiyago berdiña;
batek naita eziñ lezake
esan biardashen diña,
chikitan dikan artuzen duen
eliz alderako griña.
Mundu onetan pasadituzu
iñon diran tormentuak.
orlako gauza beti goguan
artzenditu Jaungoikoak;
oraiñ zeruan zaudez Magdalen
utzirik bai emenguak,
zure ondoren orchen dabiltza
oso pozaz aingururua.
Zure gisara oraiñ guziyok
baldiñ bagara portatzen.
ikusikoda ¡Jaungoiko onak!
emen danori laguntzen;
ejenplo charrik ezdezu utzi
aiñ guchi egiñ zenduen,
agur Magdalen gure artian
bizitu zaitez gozatzen.