Salvum me fac, Domine
Begira nazazu, Jauna,
akitu dira kirmenak (sintzoak)
bakandu dira lurrean
egia maite dutenak.
Orok ari dira alkarri
esaten itz arroputzak;
biotz tolestuz, gezurrez
diardute ezpain malmutzak.
Idoki ta onda bitza
Jaunak ezpain gezurtiak,
erauzi bitza, arropuzki
mintzo diran mi guziak.
-«Altsua da gure mia,
(esan baitiote elkarri;)
gere ezpañen jabe gera,
nor diteke gure nausi?»
-«Lander txiroen zoritxar
ta antziak dirala zio,
bereala jaikiko naiz
aien alde» Jaunak dio.
«Beren etsaien eskutik
zainduko ditut landerrak,
purrukatzen ditudala
gertu zaizkien xederak.»
Garbi, kutsurik gabeak
dira jaunaren eleak (itzak),
zazpitan suz garbitu dan
zillarra bezain garbiak.
Zuk begiratzen gaituzu,
Jauna, zure gerizuan
gizaldi tzar onengandik
orain ta menden mendetan.
Gaizkiñak gure inguruan
dabiltz gu galdu naiean,
lurrean gizatxarren bat
nagusi dan bitartean.
|