Oetik baterakoan
Muniategi, Sabin
Oetik baterakoan itzarrik amesetan
egunaren ordu-zear, laņo edo urre,
itsasoz ur kresalean edo leorrean
oldozkunak, nora naroa nora nakarre
biotza bai dabil lur jota edo aidean
aldizka alai, aldizka itun, asarre?
Zuri entzunik urrundik, ertzetik ertzera,
euri ikusgaitz baten edo gau-intz antzera,
ikustean zure berbakaz gogor ta legun,
nire egintzatan beti gogo barru-barrun...
Nire izate joan-etorri arabera
nire niaren betikoi nia zu ez al-zera?
Egunaren ordu zear, baita gabarenez,
-gau zikoitza eguna ordaintzen diruz diru-
Egunak, bizitza diranak, joanaren joanez...,
bizitza! zure itzakin, goi-intzez, eztitsu.
Oi, zu, zure eskuetan inguinadun esparru
zelaia jazotzen dozun ori... unez-unez
berein otsezko bizi-taupadea darizu.
Oetik goizean, orduak zear, egun buruz.
eresia, zure gogo ta esku laguntzaz,
zure igarozko egunetako ekintzaz
bizia landuz, bizia bizi, eroankortuz
zure otoi, zure oldozkunezko emoitzaz
unez, une, orduz ordu, ametsak barrituz
biziak ots dagi bai, bakoitzaren zalantzaz.