Julene Azpeitia (Arritokieta)
Muniategi, Sabin
Yo maestra,
a veces olvido
las palabras
y solo escribo
AMOR
en el tablero.
Maria Elena Quintero.
Julene Azpetia. Irakasle euskalduna,
benetako gogo sendoz ta, erritar senez,
igaro zan erakutsi ederrak emonez
azaldurik euskereaganako maitasuna.
Irakasle argia Zumaiarra sorkunez,
Euskerearen aldezle bioztun ta kutuna,
larogei ta amabi urte luze, aztunez,
erroturiko zugatz goilari ta bakuna
"Arritokieta" andra zabal, etxe zalea;
ilbarri dogun aberkide ta idazlea,
emakume itxarokor, apal, dotorea,
kristau doaitasunezko ekanduz betea
Ainbat urteren buruz umeak eskolatuz
olbaltzetan zenbakiak ta, Euskalerriaren
arduratasunez gogoak, biotzak argituz,
ta, aldibera, azi ona erein ondoren...
Ta, ixilik aldegin ba-dauzku be... Bai, zelan,
zelan aztu aren izena ta zeintasuna,
bizi-zear irakatsiz, idatziz, ainbat lan
iakingarri ain oparo eskeiņi euskuna?
Maitetasunezko irakasbide apalak,
-ipuin, olerki ta idazlan argigarriak-
amets estiz beteriko berbagai zabalak,
euskal alorrera gogo betez ekarriak.
Argi-izpi eredugarri ta bizi-biziak,
euskerearen sendabidezko itxaropenez
altxorturiko zillar, urregorriteriak,
erriari opalduak benetako maitasunez.
Biotz aundiko "maistra" ori, olerkariak
argira dakar, bizi dedin emen, betikoz,
guk be Ari iarraituz, gogo ta asmo sendoz,
aurkitu daiguzan urrezko ari barriak.
