Ama
Tene
O zein mutiltxo polita
amatxok daukana!...
Ta nolako lo ederra
egingo duana!
Ea ba, maitia... txasta!
seaska epelean...
orain estali... ¡ederki!
Ara ama zure urrean.
Baña... begi argiakin
maite, begitzen nazu!
onela... itxi leyua ta
laixter lo egingo-zu.
Negar?... Ez dezu nai maite
amatxok gela illuntzerik?...
Orra ba leyua iriki!
¡Joan mumua emendik!
Ea polita, egin lo;
ama ementxe daukazu,
eta zuk lo egin daizun
berak abestuko dizu:
¡lo lo! maitetxua, lo, lo!
Nekez bañan, loak artu du
nere biotzeko puxka;
orain nuan ixil-ixillik
neure lanak egitera.
Ai bañan... nork utzi berau?...
Nola alde beronengandik?...
Gizajoa... lo dago ta
¡ene! irriparre egiten dit!
Tira; laztan bat emanda
nuan nere lanetara;
Ez!... obeko det ez eman,
bestela esnatuko da!
Leyua... onela... itxita...
nuan bai, nuan emendik...
bañan... ¡ze esnatu bear det
laztan bat emanagatik!
Polliki... poliki, ba... ¡p...a!
¡Ai! Esnatu, zu, polita?
Ez laztana! Egin, lo, lo,
amatxok abestuko-ta:
¡lo, lo! maitetxua, lo, lo!