Larrako Amari

Loidi, Paben

 LEMOAITZETAN OTEA LORE,

 BIZKARGIN IÑAR-GAROA...

 EZTI-LOREA GURA DUENA

 LARRA-LARRERA DIJOA...

 Bizkai-mendi-altzoan

 Zornotzako uri,

 zugan fede-arnasa

 emon yaku guri;

 antxe Larrako bordan,

 (artalde iduri)

 dakust milla ta milla

 fraide kapa-txuri;

 artzain Karmengo Ama

 gau t'egun urduri.

 Liliak txuri-gorri,

 zelaiak orlegi,

 an-emen baserriak

 euskal-bitxitegi,

 ibaiak inguruan

 zidarrezko egi...

 Orra gure Amaran

 maitasun-jauregi.

 Berak billatu ditu,

 (ez da egondu zai)

 ezitzeko euskaldun

 mutikoak artzai;

 eskutik daramazki,

 zabaltzeko nunai,

 gogo saminduentzat

 amaika sendagai.

 Ez da egondu zai...

 Geroztik karmeldarra

 dabil au beltzean,

 ardi galduen billa

 nekezko bidean.

 Ikuska luzean,

 nun arki bildotsa...?

 Argi-mutil Larrako

 Amaren biotza.

 Or dabil atez-ate

 beartsu, eskean,

 odol-eskean,

 odol-neketan ere

 sarri gurutzean;

 ta egur berean,

 (betor eriotza )

 minkide maitena du

 Amaren biotza.

 Kezkaren indarretan

 jetxi da leizean,

 ta amildua laztanduz

 dakar bizkarrean...

 Etxeratutzean,

 gaueko izotza

 legortzera jun yako

 Amaren biotza.

 Zornotzako gañean

 Larra-komentua

 da zeru-ondasunen

 bitxi-gordaillua;

 aulak indartzen diran

 osasun-lekua,

 antxe alaitzen bait da

 gizarte mindua.

 Zeruko atari da,

 sinismen itzala,

 euskeraz ezitzen dun

 Amaren magala.

 Ezin uka gazteak,

 an ikasi ala,

 zuzentasun-giroan

 indartu giñala.

 Gizadi aundinaiak

 Marte du Jainkoa...;

 elorri-arantzetan

 lore gorrotoa...

 Guda-burrukak sutu

 dunean auzoa,

 ezti-baratz izan da

 Larrako muñoa.

 Ama, zuk negar eta

 irripar goxuan,

 biotza urtu dezu

 gure kolkotxuan.

 Maite zaitugunentzat

 agindu zenduan,

 zure atsak erneko

 gaitula zeruan.

 Geugan burutu dozu

 aipagarriena,

 semedunak dezaken

 maite-lan goiena...

 Aitorrez damaizugu

 Erregiñ-omena,

 gure opa samurrak

 koroitu duena.

 Urre gorrian gure

 esker ona dua,

 erri demokrataren

 opari gartsua,

 Bizkaiko sutegian

 biotzak landua,

 pakeak lotu ditzan

 lurra ta zerua.

 Ezin batuak dira

 gaua ta eguna,

 ezin gaztelera ta

 Aitorren jarduna...

 Arrotzak il ez dezan

 gure nortasuna,

 piztu tu zaindu, Ama,

 erri euskalduna.

 Zeruak mara-mara

 grazia du ari,

 zenbat esker ixilka

 ta zenbat mirari...

 Erriak agur...! agur...!

 diotsa kantari,

 koroia ipiñiaz

 Larrako Amari.

 Txoriak, mendiz-mendi

 zabal atsegiña...!!

 Aize danak eragin

 Karmel-ikurriña...!!

 Amaren jaia da ta

 poztu alegiña,

 dantzatuz ariñ-ariñ

 txistu-danboliña....!!

 LEMOAITZETAN OTEA LORE,

 BIZKARGIN IÑAR-GAROA...

 EZTI-LOREA GURA DUENA

 LARRA-LARRERA DIJOA...