Gurin-egilleak

[Loidi?]

 Aldeacueva degu

 Karrantzan auzoa,

 sartalde-mendietan

 goienetakoa.

 Tximistargirik ez du,

 belarra naikoa,

 bizibide geien bat

 bei-esnetakoa.

 Atsoak biltzen dira

 illunabarrean,

 tupinak astintzera

 atari-aurrean.

 Lan atsegina dute,

 apatx ederrean,

 itz-jarioz, gurina

 mamitu artean.

 Osa dute jarreran

 ustai borobilla,

 abiatzen dutela

 berrien pirrilla.

 Betiko moko-luxe

 or dator okilla,

 txirtxirka salatuaz

 norbaiten ixilla.

 Ardi-larruz estaliz

 ontzi-ao zabala,

 altzoan dabilkite

 dinbili-danbala,

 lo-arraztekoa dan

 aurtxoa bezala,

 iji-ajak algaraz

 lagun dituala.

 Asteko esamesak

 izpide direla,

 bildua dute gaurko

 marmari-fardela,

 biziki astinduaz

 esnea bezela,

 gurinakin batetsu

 mamitzen dutela.

 Ontzian plisti-plasta

 dabil esne-gaina,

 otsak artzen diela

 kulunkai tamana.

 Bitartean norbaitek,

 irri-zuriz baina,

 kuku du zenbaitzuen

 pekatu-orbaina.

 Atso berritsuari,

 onik onenean,

 estalki-mintza lertu

 zaio magalean,

 gurin-opilla jalkiz

 parrasta betean.

 Kokorika zegona

 busti du lurrean.

 Txorrotxa, Merengela,

 Zion ta Patxuka,

 Pasiega, Zibila

 guziak aluka,

 ez diote alkarri

 mintza onik truka.

 Ixkanbillakin dute

 aizkenean buka.

 -Itz-ontzi aiz benetan,

 albiste-zingira...!

 -Ire mingainak ere

 ba din ibil-bira...!

 -Ixildu ari, neska,

 jo baste arira...!

 Apaiza zeukanagu

 leiotik begira...!