inprimatu
Erlea ta usoa (Ipuia)
Izenburua:
Erlea ta usoa (Ipuia)
Sinadura:
Iraizoz, Polikarpo (Zarranz Bermejo, Agustin; Irisarri, Urtsuya)
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Zarrantz, Agustin

Argitalpena:
Zeruko Argia.
Urtea:
1921
Argitalpenaren urtea:
3
Alea:
30.zk.
Orrialdea:
74

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


Erlea ta usoa (ipuia)

 

Urtsuya

 

 I

 

 Putzu batera joan zan

 Erle bat ur edatera,

 Edaten ari zalarik

 Erori zan osinera.

 Aren istilu gorriak!

 Aren estura larriak!

 Alegiņak egin arren

 Iņola andik ezin irten.

 Jainkoak nai ta uso batek

 Ikusi zuen gaizo ura,

 Aritz-osto bat arturik

 Egotzi zion putzura.

 Osto orren gainera igorik

 Erlea irten zan bizirik.

 

 II

 

 Zenbait egunen buruan

 Pago baten kukuluan

 Alai zegon kokatua

 Bildurrik gabe usotxua.

 Bainan ondoko basoan

 Bere txabolan zegoan

 Eiztaria kuzkurturik

 Zizpa zeukala gerturik.

 

 Orduan erlea egazn

 Eiztariaganatu zan

 Ta aren eskuan jarririk

 Sist-egin zion gogotik.

 Erlea ayenatu nayez

 Eiztariak ustekabez

 ­Bunp! iskiloa irauzi-ta

 Uts-egin zuen ­jakina!

 Ola erlearen bidez

 Usoa askatu zan errez

 

 Ipuitxo onetatik ona

 Zer bear degun ikasi,

 Gu baino txikiagoak

 Ez ditzagun gutxietsi;

 Beren esturan lagundu.

 Gerok ere noizbait-ayen

 Bearra izan dezakegu.

 


inprimatu