Artzai onaren ama

Urtsuya

 Zure artaldera urbiltzen bada

 Zure ardiekin nai det ibilli;

 ­Oi Artzai ernea! zai nazazu ­arren!

 Zure magalpean orain ta beti.

 «Ama, esan zizun, aurki ilko naiz ni:

 Nere artaldea bear det utzi;

 Banatu ez dedin zuk zaindu ezazu,

 Gaurdanik Artzaia izan zaite zu.»

 Ordudanik, Ama maite ta laztan,

 Oi! zein Artzai ona zaitugun izan;

 Ardiak zuk ainbat maitatzen dituen

 Artzairikan ezta iñun arkitzen.

 Bildots naiz ardi bat basatzen bada

 Mendiz-mendi zoaz beraren billa,

 Ta arkitu ondoan soinean arturik

 Berriz artegira dakarzu pozik.

 Belar txarretatik saldoa urrundu

 Ta larre onetan bazkatzen dezu,

 Ta iñoiz ardiren bat gaixotzen bazaitzu

 Ardura bereziz sendatzen dezu.

 Otsoa artaldera urbiltzen bada

 Gosez ardiren bat arrapatzera,

 An zaude zu erne ardiak-zaitzeko

 Ta pisti gaiztoa ayenatzeko