Artzai onaren ama
Urtsuya
Zure artaldera urbiltzen bada
Zure ardiekin nai det ibilli;
Oi Artzai ernea! zai nazazu arren!
Zure magalpean orain ta beti.
«Ama, esan zizun, aurki ilko naiz ni:
Nere artaldea bear det utzi;
Banatu ez dedin zuk zaindu ezazu,
Gaurdanik Artzaia izan zaite zu.»
Ordudanik, Ama maite ta laztan,
Oi! zein Artzai ona zaitugun izan;
Ardiak zuk ainbat maitatzen dituen
Artzairikan ezta iñun arkitzen.
Bildots naiz ardi bat basatzen bada
Mendiz-mendi zoaz beraren billa,
Ta arkitu ondoan soinean arturik
Berriz artegira dakarzu pozik.
Belar txarretatik saldoa urrundu
Ta larre onetan bazkatzen dezu,
Ta iñoiz ardiren bat gaixotzen bazaitzu
Ardura bereziz sendatzen dezu.
Otsoa artaldera urbiltzen bada
Gosez ardiren bat arrapatzera,
An zaude zu erne ardiak-zaitzeko
Ta pisti gaiztoa ayenatzeko