Agur erri maiteari!
Adame, Pierres
Urrundik ikusten dut, ikusten mendia,
Zeinaren gibelean baitut nik erria!
Jadanik dut aditzen, zorion andia!
Ezkila maitearen asperen eztia!
«Ezkila, ire boza, denekotz airatzen,
»Oiarzunez oiarzun urrun duk edatzen;
»Mendiekin asten duk mendia mintzatzen...
»¿Zer ote duk, ezkila, bada ik erraten?
»Landako langilea; artzain mendikoa,
»Iturriko bidean doan neskatoa,
»Aditurik, ezkila, ire boz lainoa,
»Otoizten asi dituk Ama Zerukoa!»
Nik ere dut otoizten Birjina Maria
Bas-errietan galdu aurren gidaria,
Neretzat otoi dezan ardiets grazia,
Bozean kausitzeko nik egun erria!
Ildotik aldaratuz orduan goldea,
Laborari gaisoak-uzten du nekea,
Maunkaz chukaturik izerdi dorpea,
Artzen du idiekin eiako bidea.
Chistu batez, artzainak, arrotuz mendiak,
Bidezkara bildurik alatik ardiak,
Zikiro andiaren bulunba andiak
Lerroan daramatza bordara guziak.
Mendiak utzi ditut urrun gibelean;
Erria dut ikusten orai nik aldean;
«¿Zer duk, ene biotza, saltoka barnean?
»¿Ote duk uts-eginen errira eltzean?»
»Agur! agur, erria! agur sor-lekua!
»Agur, nere aurreko toki maitatua!
»Jainkoak aditurik aur baten oiua,
»Ire gana duk aur bat egun urbildua!»
«Mendiaren egitik artuz bazterrera,
»Iduri chingola bat aldapa beera,
»Bidezka, i zuzen aiz yausten zelaiera,
»Zuzen ereman nezak aaiden artera!»
«Bide egiko aitza, bortz-aldiz aurrean
»Igandetan mezatik etchera sartzean,
»Bai! bortz aldiz jarri nauk amaren aldean,
»Ire adar andiek egin itzalean!»
«Baratze gibeleko elorri churia,
»Beti duk begiratzen aurreko tokia!
»¿Ik bezala zertako, aldaska garbia,
»Nik ez dut sor-lekuau igatzen bizia?»
Orai nere begitik nigar bat da jausten...
Bozkarioak darot biotza gainditzen...
Ama, zure boza dut yadanik aditzen...
Jainkoa, darozkizut eskerrak biurtzen!!!
Berriz adio.
«Ezkila, berriz diat biotzean pena,
»Erritik urruntzean bakotchak duena;
»Neretzat ik baiuen yo leen orena,
»Agian! ik orobat yoko duk azkena!»