Oianone

Jon Mirande

Gelan sartu ginenean

gauerditan, ilhunean,

mundua egin zan mutu...

zuten izarrek khantatu

biok etzan ginenean.

Oianone, Oianonegau hunetan zaitut ene;

larru legun eta zuri,

bular samur, sabel guri,

nire neska Oianone.

Ezti bakhanez betea

zure matxantto maitea

urten zan ene ahora

zabalik lore antzora

eta gozokiz bethea.

Zure baratzeko borthan

arotz batek jo du. Bertan

sarbidea emaiozuzama bat baitakhar pisu,

ez dezazula utz borthan!

Gaurko ohianetan lasterka

zure gainean zaldizka,

behor zalhu eta bizkor,

gau-bideetan gaindi, mozkor

ba naramazu lasterka.

Hiltzen naizela dirudi:

batetan mila su-ziriene burmuinetan sarthu...

botz uhinak uzten gaitu,

hilik garela dirudi.

Egin du irri ilhargiak

hesten zaizkiola begiak

neskatilak erriten dau

esker onean othoitz haur,

dantzularik ilhargiak:

Gora izan hadi, suge.

"hi haizenik ene rege,

"hi haizenik ene jainko,

"gau huntan eta bethiko,

"urthe buztaneko suge!

"Hatorkit berriz laztanik

"janhari gozo ba dut nik

"ene baratzean are"ezti gehiagorik hire,"bil hezak berriz laztanik"

Suge laztana nekatu

zan, ordea... loak hartu...

ezti-loreetan etzanda

atseden hartzen ari da

gaisoa baita nekhatu.