Juanjo Olasagarre

Egunen lanbrotan galduta

antzinaren poderioz eroriak, erromes

huntzak itotako arkeologitan zehar

mugek mugatuak derrigor

bi ziren

ala hiru?

Pasaporte oro debekaturik

bere buruez eri, bere buruez izu

belarretan gogoratu zituzten

baserri egunak, heroeak, gudak

eurenak gehiago ez

eurenak ez

Bizitzen ikasi zuten

bizitzea denborari aurre hartzeko

modu bakarra dela dakitenen modura

mugaz harandik desbideratu isladaren esperoz

hementasun izugarriz

hemen

Bata iraganaren geroa zen

bestea, ordea, geroaren iragana

orainaren sarraskiak jarraitzen zuen artean

bi ziren edo hiru

edo batere ez?

Ohiturak, gorpuz ereiniko muga estu hori,

gaixotu egin zituen, bentzutu ia ia

ispilua begi itsua baitzen

arratsean norbait hiltzen ari zeneko eskenatokia

tokia besterik ez

Iparraldeko paisaia ikusten dudanean

Baigorri esaterako, edo Hendaia

nihaur nuzu ene bihotz ttipier beha

mendi muino guzti horiek, itsasorantz erortzen

'etxe ttikitto aitzin txuriak', laborari airosak

ene euskalduntasunaren paisaia gauzatuak.

Bortu elurtutan barna jaisten diren ur dostalari horiek

ugaderaren palazio, basajaunen pausaleku otzan,

putzu eta zingiretan amiltzen diren ur horiek

axit, urdin, ispiluaren errainu faun dira

ene baserri-ezinaren seinale, magal elbarria.

Zuhaitzek ohitura arkaikoei jarraituz

ipar-jendearen jiteak ereiten dituztenean

euriaren legeari atxikitzen natzaio

paradisua aurkitu dudalakoan oro berde

oro lanbro, irauteko leku bat.

Dena galtzera doala dirudielarik karriketan

sudur handi eta gihar horiek ikustean

desioa hantutzen zait begiratzearekin bat

garaia zaharretako haragi fresku horri

ohantze erraldoia erizten.

Iparraldeko mintzoak entzuten ditudanean

bozkarioak aire hartzen du kometa bailitzen

eta xangrina diot, zinkurina diot, altzürükü

gezurra diot, karana eta zonbait eta

kopon... zein ergela haizen!