Lolitaren klasekoa

Jon Arano

                                                («Aita izan hadinean,

                                                arraultz parea jango duk».

                                                Nabokov bat izatera iritsiz gero

                                                arraultz parea eta txistorra).

Malezia, zakukada malezia zuen tabernazulotxo hartan lan egiten ninanekoan. Hi aurrean, zilipurdika ikusi baino, askotan ikusi ez bahindunan nahiago.

        Eta halere, hire etorreraren zain. Zakar, mostradore atzekaldean, nengoen lekura arrimatzen hintzenan arin, arin, trotaxka batean. Oraindik ez zekinat zerk distiratzen zinan hire muturjean etortzen hintzanero.

        Hire zerri-begien likiskeria edota ttitti llabur haien boluptuositate sortada; ala bixajean antzematen zitzainan gosea, ezpainen dardara; denboraren poderioz, ipurtaldea batipat, zabaldu zain gorputz meharra lujurios?

        Gazteen ohizko blue-jeansetan kaltzadorez sartuta, ia kabitu ezinik atzealde estuak, amodiorako helduleku politak somatzen nizkinan. Handik laisterrera ezingo hunan geroztik jada izan haizen gorotza diximulatu.

        Ez zekinat biotako norena ote zen maleziarik handiena. Erabat «probo» etortzen hintzenan, jakinen gainean ez bahengo bezala. Hamalau-hamabost urte besterik ez, dedios!

        Eta falta hintzenan berriz, sukalderako eskakizunak noiz iritsiko zain irrikiz ni. Edota fregaderoa topetaraino bete zain alferkerian; abasto ezin eman txikiteatzaileei eta esku bat norbaitek botako balu gustora hartuko nuela. Ez ninan erregutu beharrik izaten.

        Tabernako betekadak baretzen hitunan orduak nizkinan maiteago ordea. Hitzegiteko, begiradentzako ordu aproposagoak, kafea hartuz bakoitza bakarraren alde banatan. Hobe alde berean bazen. Iskinako hozgailu kamararen ertzaren gainean, punttaren punttan, igoal jezarriko hintzenan, haren bibradurak hankarteko hazkurea errenditu ezinik; harekintxe laztantzen atzera eta aurrera, oharkabean, oharkabean bezala edota oharkabe plantak egiten, besteok konturatuko ez bagina bezala.

        Eta nik berriz, momentu horietan, ia-ia burua galtzeko zorian, horretan harrapatuko bagintuzteke ere, ez zekinat zer gertatuko zitzaigula jakin arren, nirera ere estutuko hinduket, kosta-ala-kosta.

        Nahikeriak gogoa iresten eta, ezin atzeratu, edozein aitzakia jarriko ninan, ea apaleko botila horretara iristen zaren, nahiz eta gero kalenturak areagotuko zitzaizkidanaren jakitun izan; gero bakardadean zamalkatzen hindutenanean ederto. Baina horretarako, heure keinu lasziboenak nolakoak ziren antzemateko, irudikatzeko fideltasunez, edozein aitzakia emango ninan eta, sarri askotan ezer ez trukean, kostatako oparia bestetzuetan, zeina erreketa guztietatik salbu utziko ninan, hik beso bat altxa adibidez eta besazpia erakus hezanean. Neska-gorria edo andereotxoa, zer ote hintzenan galderari eginiko erantzunak utzi ninduen ase.

        Baiezkoa, emakumetxo hintzenala, soberan frogatu ninan harriturik. Hiri erropak erosten zizkinana ez hunan astorik erori oraindik, umetzat hedukatenan. Titi-zorroen ezak iraun zezala erregutzen ninan barru-barruan eta kamixetatxo haren peko loturarik gabeko tititxoak eta beltzaranago somatutako puntatxoak maitatzen hasi.

        Gauak sukar batean iragaiten nizkinan askotan, izerdiz blai, jostarrontzi edota puntapaxa ontzi bilakatu balitzait bezala gorputz osoa, desioa, izerdi eginaraziz hankarteko makilari, heure gerri horiek, anfora, ikusiz instanpatez, aurrean edukiko ba hinduket bezala. Egunez hartu apunteak, gauez arte obra egiteko.

        Inuzente plantak hain ondo egiten zekien hire itxura kopetean nuela hartzen nindunan loak. Egunez nire gorputzean preso egiten nindunan eta ni kieto, ezinbestean, halako begiraizoak botatzen hizkidanan, deusez bezala.

        Arratsez arrimarazten hindudanan eta orduan bakarrik ematen soka askea fantasiari. Orduan zamalkatzen hindudanan, bakardadean, ederki. Aldegin ninan zesanteazkenik halakobateanzuen tabernatik, bai, eta, ezin soporta hire itxura, ezin agoanta emangabeko musuak eta igurtziak ezegitekoetatik libre niagon, lo. Igoalekotxe lasaitasuna!