Flower beltzak lehengusinarentzat

Iñigo Aranbarri

I

Zerua einara aztoratuz bete zen arratsalde hartako lore beltzezko zaparradaz oroitzen da Ruben linpiabotasa ikusten duen bakoitzean, nola erortzen ziren maluta usaintsuak begi handidun umeen eskuartera, ze harro jantzi ziren teilatuak eta nola urki hostoz ihurtzitako agureek ez zuten harrazkero luzaroan einararik ikusi.

        Ez zen hirugarren egunerarte kendu izara ilun hura etxe atzeko muino magaletik eta alkanforraren antzeko usain hura zaparradatik astebetera ere nabari zitekeen oraindik plazattoko iturrian eta goiko ostatu atarian.

        Eta horregatik iruditu zaizkio usainbageak agian izebaren etxe inguruko kaleak, eta kale luzeenetik haruntzagoko kale nahastuak ere, inoiz autobus gorri bat hartu eta lehengusinak kaio zikinen begiradapean magurio egosiak erosi ohi zizkion kaleak.

        Jende asko dago gaurkoan ahateak ikusten eta ez zaio batere atsegin ur ilunen sakontasuna, atsegin ez zaion legez aintzira erdiko lur tontorra, lore moredun arbola niponiar ttipiz jaspeatua. Uretara erori zaizkio eskuan zituen barkilo apurrak, herabe hurbildu zaion ahate zuria mokoka hasi baino lehen, beldur pittina badielako oraindik ahateen koskei.

II

Badaki ahateak ikustera joan aurretik oraindik ohean zetzala izebari entzun dioen ez zanala umeen aurrean ezer esan izkutu hark esan nahi duena, eta ez du horrexegatik ezer aitatu etxean sartzerakoan.

        Sargori dago esan dio lehengusinak izebari eta sukaldeko apalean diren koloretako arrainetan erreparatu du lehengusinak une batez. Arrainen bakardadea papirozko ninietan isladatzen zitzaiola iruditu zaio Rubeni.

        Eta goizean berak entzun diela esateko gogoa datorkio, baina apenas kasu egingo dioten, amari etxera noiz helduko diren galdetu dionean bezala.

III

Ez nazazue bakarrik laga idatzi du Guatemalako izeba mojak gutuneko azken lerroan. Gero eta ttikiagoak dira teilatu belztuen artean igerian dabiltzan txoriak eguzkia ezpal grisetan lehertu zaienean.

IV

Potoloa da zeharoan mahaian eseri aurretik lehengusinak mesanotxean utzi duen liburua. Ihintzez bustitako izarak ikutu ditu litografia ilun bat duen azala ikutzerakoan eta aguro idatzi du paper muttur batetan El hombre de la arena lehengusina konturatzeke.

        Albertori eskatuko diot pentsatu du.

        Ttiki xamarra gertatu da mahaia hamar lagunentzat, horregatik dabiltza elkarri bultzaka algara batean izeba sukaldean den artean. Ama laguntzera joango zaio aitak ezer esan baino lehen, hori egiten bait du urtero.

        Aitak eta osabak bigarren botila ireki dute arkume errea ekartzerako eta lehengusinak letxuga hostoz bete dio plater erdia. Bat egiten dute lehengusinaren eta arkumearen usainek dio bere baitan, eta tragutik hustu du baso ardoa.

        Hortik honakoa irten dik honek esan du osabak irrifarrezka kalparretik eutsiz Rubeni.

        Eta euria hasi du aurten ere txokolatezko tarta zatitzen hasi orduko.

        Badaki etxerakoan bakarrik emango diola amak aitari Guatemalako izeba mojaren gutunaren berri, berak auto atzekaldean lehengusinaren ezpain ubel usaintsuak jertsepetik atera eta ezkutuan bere ezpainartera daramatzan bitartean.