Joseba Sarrionandia

Lau bost sei harresi

Lau, bost, sei harresi gure inguruan

Bihotz bata bestearen barruan bezala.

Zorionak euriari eragindako kantua

Laku zaharren batetan ito zen,

Haizeak ez dakar ezer. Begiratu,

Hegaztien itzal hatzeman ezinak lurrean.

Zer egin dezakegu? Paseatu egin gaitezke,

Urrats bakoitzean errauts apur bat utziaz;

Mundua ere geure antzera biratzen da, preso,

Bere buruaren giltza aurkitu ezinik.

Hilarri izkribua

Halan suertatu eta hil banaiz,

Goroldio eta lur azpiko

Zoko honetara sartu banaute,

Hegoaizeak ene

              lekua aurkitzen ez badu,

Belar sustrai tipiek ere

              ene hazkure badute,

Bene benetan hilda banago

              bizitza ez zait hainbeste axola.

Esklabu erremintaria

(Latinoen pisan)

Euskal Herriko basoetan gatibaturik

Erromara ekarri zinduten, esklabua,

Erremintari ofizioa eman zizuten

Eta kateak egiten dituzu.

Labetik ateratzen duzun burdin goria

Nahieran molda zenezake,

Ezpatak egin ditzakezu

Esklaboek kateak kauts ditzaten,

Baina zuk, esklabu horrek,

Kateak egiten dituzu, kate gehiago.

Zuziak eta aizkorak

(«O Marinheiro» itzultzen)

Zelda barru honetan, mundutik lekorean,

              zuziak aizkora bihur ditzaket.

Areago, Fernando Pessoa izan naiteke,

              pertsona hori Alberto Caeiro zen legez.

Eta itzalen istorioa konda nezake:

              argiaren aurka errebelatu ziren

Eta hor daude orain akiturik,

              abrigo zaharren moduan.

Neu ere itzal bat naiz, zuzi eta aizkora artean,

              Oroimenak gauzak edertzen dituela

Uste dugu itzalek, horregatik dugu nahiago

              denbora iragaten uztea, geroan oroitzeko.