Izadiarekin eskuz esku

Muniategi'tar Sabin

Aize,

Ego,

Lore.

Dana da bizitzmn bearrezko arlo,

argibide.

Atozte maite-kutunka, eskura.

Goiz-gora alai eta, arrats-beran

Izan zaitezte begipean, nere!

Eta, bai,

Eraman nazazute argiz-argi

Itzalez-itzal,

Zerupe

Gogamiñezko egoz

Gogai sakon, lillura amesetan

Bizibidezko iturriz

Ederketan.

Eraman nazazute goi, zeruka,

Aize legun ta, odei txuri-gorriz

Egimin, biotz-urduriz

Txustar sendoetan gora,

Nere billa betikotan.

Zelaietatik ibarretara

Izarrik izar,

Zerurañoko

Bizia dan guztim besarka,

Danok batera

Iaungoikotan.

Eraman nazazute bidez-bide,

Iturriz iturri,

Zugatz-adar artean

Argimin, tantoka, zerbait neretuz

Egunoroko ekiñean.

Eraman nazazute

Zuen billa, nerekin dana...

Zuen izkuntz ixil

Intziri sakona,

Apurka

Biotz-eskuratuz

Neregana.

Olaxe...

Erasnan nazazute barneratuz

Zerudi betean

Argiaren pozera

Izarretan.

Eraman nazazute eskuz-esku,

Emaitz gorakor

Iturrietako ur, me gardenetan

Gogoa erantzi, garbitu dagidan...

Zuen berri eta,

Zuen izatez

Dardaratxo arin, ego-ikutuz

Nere arima illa

Betikoz biztu, betikoz alaituz

Iaungoikozko bidean

Maite-kutunka, oñeratu dedin!