Unamuno'ri

Otsalar

Lan onen lenengo zatia Olerti-n argitaratu zan

1960'ko (II'gn. urtea, Urrilla-lotazilla) 208'garren orrialdean.

(bere jaiotzaren eun urte betetzean)

II

Au dala,

ori dala?

Arteztuz

aal dala.

        Zeuregan

murgildu

ta metamorfosis alegindu,

oldartu

nortasunera nairik biurtu;

arkitu

adimendu

ta goratu;

maitatu...

Lordindu,

galdu...

bukatu.

        Barkatu?

U!

Auzitu

Bera ta zu.

        Au dala,

ori dala?

Naspil dala?

Orrela ebillen

zure kabala.

        Ondikotz

egoki

zetorkizun ori.

        Zergaitik?

Nori

zori

ori?

Zuri?

        Zergaitik

        ordea?

Pekatari

iduri,

agiri?

        Nork landu zuan

        bustin ori?

Biotzak komeni

aurrez-aurre

ta egiz-egi

mintzoki

solaski,

zintzoki

alkarki

biok bakarti.

        Ixilki?

        ezdala zillegi?

Argi

ta ez gezurti

muñaren barruti.

Tati

tati,

beti

tati.

        Dago?

Bada, dago?

Ta, dalarik ez dago.

Au ulerkaitzago.

Kalte biontzako.

        Dalarik arantzez,

—irudinien luzez,

ulermen motzez—

lurretik sortzez

inguru latzez

utsez.

        Bidez,

zentzu, maltzurkidez.

Nekez

ez bearrez.

        Errazoi likiñez?

Aditze miñez;

legez,

aienez!

illez.

        Badala

ta eztala,

ala ola?

joanaz doa...

nora...?

... iñora?

        Zorabioa

buru beroa

ta tulunbioa

gogoa,

doa

oraingoa.

Oa!

...?

Goa?

...?

Geroa

...?

loa?

III

Begiak itsu eta

aul jakituria;

orrela omen dugu

geroko gloria.

Amesai, esnatuta,

joan zaio loria.

Au da mundu ontako

komeri gorria.

Zutiñik tinko ziñan

zeure magalian

erabagi gaitzeko

auzi gogorrian.

Biotzaren aldetik

sentipen miñian,

itxaropen biz1a

il ondorenian.

Gizon landuak iñoiz

eztu zentzu utsa,

zurean baebillen

arimaren funtsa;

barnetikan ukakor

errazoi malmutza:

etsipena, agian,

gizonan gurutza.