|
Urrezko loa
Egieder
Bart gabean, luze,
urrezko ametsa,
pozezko lo yatan
egin neban dana.
Aingeru txit ona
nire ingurura,
albistez etorri
oiaren ondora.
Nok esango eban,
gaueko soiñuak,
ain eder zirala!
Etxe ta soloak
neuretzat bait ziran;
udabarri loak
joritsu eskeintzen,
gabaz zorionak.
Ain aberats nintzan
maiatzeko lora!
Nire basetxera
nor ez zan begira!
Guraso, alabak,
ta danak ameska
eskeintzen biotzak
ene baratzera.
|
|