Oldozketan

A. Nervo

euskaratzailea: O.

—I—

— Ai! intziri neskatoak—, larros-arantza batek zauritu nau.

        — Larros-arantza ori, anai iltzaille duzu —erantzun nion nik.

—II—

Jainkoarik ez ba'litz ere, giza-semeak, menderen mende, sort-aziko zun, Arengan pentsa ta pentsa.

—III—

Ba-da, ez dakit nun, bear bada nere baitan, edo goragoko mailla baten, zoragarrizko zoko bat; ate ezkutu batetik sartzen da bertara... Baiña nik ez daukat aren giltzik!

        Ni ara sartu al ba'nintzake, ditudan ezbai ta itzal guztiak zuzitu ta ezer-ez biurtuko litzazkidake, nere kezka ta barne-min guztiak aienatuko lirake; eta bertan aurkituko nukeana txit eder, arrigarri ta bete-betekoa izango litzakelako, barneko irrits eta gora-naiak betikoz aseturik, ene ezbai ta zergatien urduri ta ezinegona ere naretu litzake.

        ...Baiña, ate ortatik ezin ni sartu, aren giltzik ez daukat-eta.

—IV—

Zergatikan izan bear ote du gizonak, erremindua, kemen ez-ezagun baten olatu zakar erdian? Kanpotiko gauzak, geronek nola uste alaxe bakarrik atsekabetzen gaituzten ezkero, ikus ditzagun aldian dirauten bitartean, eta ikusitakoan... leioa itxi ta piztu dezagun barruko krisaillua.