Eguzkiaren hiriko oroimenak

Bei Dao

(1949, Pekin)

bizi

eguzkia ere jeikitzen da.

maitasunaz

lasaitasun

ahate basak iragaiten dira

lur garbi, mortu

eurraren soinu da espazioa

euriaren gatza

askatasuna,

haurraren

paper puskatuaren zatiak

arratzen dira

itsaso osoa sartu da marrazkian

eta plegatzen denean antzera zuria da

neska gaztea,

ortzadarra ikaratzen da eta

hegan doan txoriaren luma multikoloreak

ebasten ditu,

lerdentasunaren

uhin gorrian igeri dabilan arraun bakartiak.

lana

lurra tinkatzen duen eskua

bake

enperadorea hil zen lekuan

harma zaharra zutitu da

berdetua, piztua

aberriaren ezinduaren mako bihurtua,

artearen museoko horma ilunean zurkaizturik

zaintaularen brontzean urtua da,

miliarka eguzki eder

populuaren ispilu hautsian,

ilargi apurtuen bihi argidunak

zeruan eta lurrean ereinak

destinuaren eraginik gabe,

haurrak mekanikoki xehela jotzen du

xehelak gaua mekanikok jotzen du

sinetsi

artaldea mendi orlegirantz doa

artzainak flautaz aire monokordoa ematen du

bizitza.

arrantzalearen sarea.