Si parlo dels teus ulls...
Miquel Marti i Pol
Zure begietaz mintzo banaiz oroitzen ditut
mihimenezko aulkitxoak eta uso sartaldea.
Zure begiak, ilunbetan oihua bezain sakonak.
Zure ezpainetaz mintzo banaiz oroitzen ditut
leize sakonak eta erritmo nagiak.
Zure ezpainak, gaua bezain hurbilak.
Zure adatsaz mintzo banaiz oroitzen ditut
hondartza ezezagunak eta eliza gelditasuna.
Zure adatsa, haizearen aparra.
Zure eskuetaz mintzo banaiz oroitzen ditut
mertxika lehunak eta arropa zaharraren usaina.
Zure eskuak, hasperena bezain arinak.
Zure gorputzaz mintzo banaiz
maitatu dudan zure gorputzaz,
ez dut ene abotsa baino oroitzen,
eta orduan zikoikeriz hersten ditut begiak
eta, enetzat bakarrik, diot argia bezain beroa
isiltasuna bezain betea den
zure gorputzean zehar jarraitu
ditudan bideen sekretua.
|