—Olerti / Onaindia'ren olerkiak—

Kanpai-otsa

Onaindia

                                (Dedu-aipua)

Kanpai-ots ikaror, kanpai-ots garden,

Arraio durunduz or goian ozen,

Ez egik egundo dei ori eten.

Goiz-jaunak orduko illuna meetu,

Ik zoli diarduk ots ta durundu:

Otoitz-dei goiztarra an-or zabaldu.

Eguzkia garrez goira danean

Ta armindu ondoren urpe sartzean,

Asper barik ago ots bardiñean.

Ene kanpai maite, jarraitu intziriz,

Biotza bai-daustak igurtzen eztiz

Ta adia ixiotu eder-gai biziz.

Adur gaizto itzala yabilt ondorik,

Izar ta eguzki aiendu barik;

Baña ik ba-dok naiko niretzat pozik.

Noizka, jaiezkoa dok ire otsa:

Urduri ta bizkor, didar bai litza,

Uri-basoetan azalduz poza.

Baita be, astiro, norbait il bada:

Eresi eztia aur txiki dala,

Zarrik il ba dadi, samin-dunbada.

Nik, alan be, beti, nai pozkor nai itun,

I aut zintzoena espetxe-lagun:

Gau baltzez lastargi, nekean gardun.