—Olerti / Aurraitz'en olerkiak—

Naikerietan gogaitua

Aurraitz

Itun-itunik ioian Sendoal zalduna

ibai-ertzeko zidorrez basoa-barruna;

zurbillik arpigekera, biotza uts-utsik

bigur eta naikerietan gogaiturik.

Euzki-sarrerako eresi samurretan

ibaia bare-bare zegon ii artean.

Ardura barik igaro zan egaletik,

gogoko entzumenak zeuzkan estalirik.

Zaldi zuria astiro-astiro aurrera,

ugazaba isil-oldozkor, eztaki nora.

Ondasunak zidar eta urreak sastakai

biurtu zitzaizkion, biotzean zemai.

Artotzai zirika iluntz-aizetxu biguna,

arruetara eltzen zegoen illuna.

Atsegin ezaunge baten susmoa zeukan,

ta burutasun-iarrai zorun billa ioian.

Errekarteko pake isil ta atsedentsura

kanpai-ots batzu el ziran kaden minbera.

Alako ikuturik etzion ezek iñoiz,

gizarte ustela esezpendu zuan gogoz.

Ioan ta ioan, urtikaldeko oian baten

gauari kiñu ta kiñu argi bat kaden:

Iñor bizi an? Zoriontsu ete dira?

Geiauko barik istumustuan bertara.

Gaueko isillari lau ots atean sotil...

— Gauerdi itsu onetan atean nor dabil?

— Zorion billa nabil...idik atea arren...

Neure buruari igesi naukazute emen.

Bordatik barriro ama-alaben mintzura

emeki-emeki gauaren azalera;

— Ez gal mundua zear bidezti arrotza;

zeure barruan daukazu zorion-giltza.

— Arlanduzko iauregi apaiñen iaube naz...

Kutxakada urreak, ian-edan, iantzi, iolas...

Entzute aundi...Munduaren uskeriak!

Barru-gentzaren kaltegarritzat den-denak.

Nere ondasun ta euki oro zeuentzat.

barruko pake ta atsedenaren ordaintzat.

Begi baltzizkoi, baso-neskatxa on ori,

zorion ta pakea darioe ugari.

— Urrunetako zaldun gazten maitebera,

oianetako gaua dagoen ederra!

Biotz-begiak gora iñoiz iaso ete dituzu?

Burua oben-laiñoz illunduta duzu.

— Iakintsu ta ikasi artean gau ta egun,

olakorik nok esan eztut arkitu iñun.

Enuen uste pake, zorion ta pozik

basoetako bakartasunak eukanik.

— Basoen isil garbiak berein iakintza

Ogen artean beti artega biotza.

Zeru-sunderik nabari ezin gogoak,

egiazko pozen lapur uri-iskanbillak.

— Baso-neskatxa biotz garbi ta on-ona!

Gaur ezautu dut egiazko maitsuna.

Zeure pakea neukin laindu nai zenduke?

Bordatxu ontan pozez biziko giñake.

— Laztan garbi baten oroia dut neurekin.

Artzai-mutil bat bada mendian beturdin

Maitsaunak ez ditu ondasunak neurri.

Basoko bizitza zuretzako mingarri.

Amak ebagi zuan eleketa alaikor:

«gaur emen duzu ostatu»esanaz baikor.

Garbai uretan igari zaite len-bait-len,

gogo askatuaz biziko zera pozen.

Txiroen artean banandu errukior,

euki larregiak, bizi daitezan pozkor...

Erri leunaz igaro alai ta samiñak,

sarri izango dituzu poz-ikertaldiak.