—Olerti—

Tzakur hil bati

Jon Chaho

Tzakur zahar bat errekan

—nehork ez jakin nondik jinik—,

tzakur bat zoan errekan

uretan gaindik, arhin, hilik.

Ur luminos, hotx, gardenek

laztantzen zuten berhilkia;

sorgin-orratz botx, lerdenek

miresten zuten sarraskia.

Goizean goiz urera jin

arrantzaleek agurtzen zuten.

Noizean noiz, arrantzaleen

hamu tzarrek sistatzen zuten.

Nausiak atzo itho zuen

zabar egin bait-zen zahartuz.

Sukin goxoan jarten zan

landan behiak ezin zainduz.

Norat, erradak, errekan

uraren hotxez konkorturik,

norat ba hoa itsurat,

hilaren hotzez gogorturik?

Geldit' ezina—

behar dukeka joan aitzina?

Geldit' ezina, gaixo hor

Azken-Egunerainokoan?

Azken-Eguna hurrun da;

hartara gabe hor lirina

hirotan ezekaitu zan...

...Aizeak eroan zuen urrina.

Ur luminos, hotx, gardenek

ahantzi zuten sarraskia;

sorgin-orratz botx, lerdenek

ez zuten orhoit berrhilkia...

Nik soilik, arima baithan,

usnatu nizun hil-usaina.

Nik soilik Horen Batzarrean

dut ohoratzen hil anaia.

22-IX-52.