Jose Mari Rotaetxe («Rotis») izan zenari,

                                Derioko Seminario-ikastetxeko jantokian

                                hainbeste ordu batera egin ondoren.

Hementxe egoten izan zara,

baina orain ez zaude

gurekin.

Hementxe egoten izan gara,

baina orain ez gaude

zurekin.

Hementxe, hotz eta bero,

barre eta algara,

zurekin egunero

egoten izan gara

hemengo mahaietan

jaten,

edaten,

elkarrizketetan...,

zurekin, ai, Jose Mari,

guztiok berriketari.

Zenbat aldiz

gure «Rotis»?

Zenbat aldiz batera

bazkaltzen,

euskara,

erdara,

zuri adarra joten,

zure apaiztasuna,

zure gizabidea,

zalduntasuna

ta irribarrea

zirelarik beti

apal eta beldurti

zuregan agertzen...?

Gure «kondea»,

gure lagun maitea,

hementxe egoten zinen zu,

baina ez zaude;

gugandik alde egin duzu

ta minez gaude.

Gure arnasestu

ta ikarak ezin sinestu...,

baina alde egin duzu,

zure hutsune mingarrak

egiten baitu

egiztatu.

Betiko ote...?

«Ez, ez, ez...»

zure fedez

zure lagunek diote.

Agur, Jose Mari, gero arte!