MINDURA GAUR Sarrera ERROTA ZAHAR
«Ez da gehiago zuregan errotarriaren hotsik entzungo». (Apok. 18, 22)
Errota zahar maitea uraren ertzean. Uraren ertzean da basati beltzean: Negar egiten dezu alea txehetzean. Ni ere triste nabil zutaz oroitzean.
Zotin sekua dagi errotarriak. Itzalitako izar dizdirak dira neretzat zure begiak.
Izar eder bat dago hor goiko lepuan. Errota zaharra, berriz, erreka zokuan. Berebiziko pena badaukat barruan: Ezin gindezke bizi elkarren onduan.
Bizitza-legea nahi det onartu. Horrela-beharra kuraiaz hartu. Berez dihoana zertan behartu? Nigan, ordea, ez nauzu fio nere ahalmenak ez du balio. Sentitzen badet berriz haren kanta (errotaren tranka) barne minduraz nagoke berriro...
Errotaren oihuz maluraz nauzute. Zigor hau nerekin izango det beti hiltzen naizen arte!
MINDURA GAUR |