POST TENEBRAS SPERO LUCEM VI
Zenbat desio nuen Aspaldi honetan Honelaxe arkitzea Nereen artean! Ez dakizute ondo Zenbat malko joan dan Nere begietatik Lau urte hoetan! Nahaspil gogor artean Zuek ikusirik Nere bihotz guztia Zegon partiturik, Eta esperantza ere Ia galdu nuen. Zuek ikustekoa Berriro inoiz hemen. Ai, zenbat dohakabe! Zenbat negar samin! Ai, zenbat ama gaixok Duen bihotzan min! Zenbat galgarri eta Zenbat odol eder! Zenbat negar garratz! Ta Azkenerako zer? Gu danok oinazpian, Danok bentzuturik, Euskal Herri maite hau Odolbageturik, Eta Arbola Santu, Gure Legeena, Etsaiaren aizkoraz Puskatua dena.
Ama, Ama, ez beza Egin gaur negarrik! Ez gaitu hemen ikusten Urrikiz beterik? Denak kulpa izan degu, Egia da hori, Botatzea ez da aski Batak besteari. Denok, denok, Amatxo, Beltz eta zuriak Sakondu ditugu oso Berorren zauriak. Baina, doluz beterik, Oso damutuak, Itsumen ero hartaz Noizbait sendatuak, Geranean etsaien Oinpean arkitu, Ama, gure begiak Dirade oso argitu, Ta izuturik geronek Egin degun gaitzaz, Oroiturikan gure Ama ta legeaz, Aurrerontz, atsekabe Hontan ikasiak, Berorrentzat biziko Gerade guztiak.
Bai, bai, aski da, Ama, Gerra ta atsekabez, Asti franko zaitugu Iduki negarrez; Gura badogu osatu Orain geure minez Bizi behar dogu denok Pakean lehen legez.
Arrazoi du Gipuzkoak, Arrazoi Bizkaiak, Pakean nahi degu izan Guk ere Naparrak...
Baita neuk ere, ahizpek, Ta Ama txit kutuna Gura dot pakea ta Geure anaitasuna.
Bedeinka bitza Jaunak Zuen desioak, Iraun-aziaz beti Gaur bezin sendoak; Bedeinka zuen asmo Damu egiazkoak, Garbi ditzaten erru Oraindainokoak. Egiaz nahi dezute Nere osasuna, Herri honen pakean Eta ontasuna? Betiko zoriona Dezute denok nahi?
Bihotz guzi-guzitik, Ama, nahi degu, bai.
Bada hortarako ez da Bide bat besterik, Beste guziak daude Irriskuz beterik. Zer bide dan hau orain Jakin nahi dezute? Bada kontuz, umeak, Entzun nazazute: Aski ez da Euskaldun Umea esatea, Baizik beti euskalduna Behar da izatea, Maitatuaz munduan, Jaunaren hurrena, Gauz guzien gainetik Sorterria aurrena.
Behar da beti bizi Jaunaren legean, Antzina-antzinetako Dotrina zaharrean, Gordeaz Jainkoaren Hamar aginduak Ta dauzkanak Eleiza Santak ordenduak.
Behar da Arbola Santu Gernikan dagoena, Iduripen ederra Euskaldun legeena, Nahi izan erbesteko Guzien gainetik, Irmeki maitatuaz Bihotz-bihotzetik.
Behar da izan beti Euskera zalea, Utzi gabe ahazturikan Gure hizkuntz maitea, Garbiro gordetzeko Eginaz ahalegin, Dohai miragarri hau Inoiz galdu ez dedin.
Behar dira ere erdaldun Bando pilak utzi, Bestela haik dira izango Beti hemen nausi, Ekarriaz seguru Gero azkenerako Gerra eta nahaspilak Gure gaitzerako.
Izan gaitean beti Euskaldun garbiak Ta han konpon ditezela Beltz eta zuriak. Nahi badegu hemen izan Zorionekoak, Guretzat asko dira Jainko ta fueroak.
Utzirik bada alde bat Lehengo etsaitasunak, Noizbaitko leikitz ta otin Dohakabedunak, Aurrerontz bat eginik Euskaldun guziak, Betiko izan zaitezte Dan-danak anaiak.
Senideak gera ta Amak arrazoi du, Senideak bezela Bizi behar degu; Izan gaitean bada Gaurtik pake osoan Euskal Herria beti Eukirik gogoan.
POST TENEBRAS SPERO LUCEM |