www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Euskal olerkiak
Juan Bautista Gamiz
1748-1773

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Joan Goikoetxea Maiza, Euskera, XIX, 1974, 203-206.

 

 

  hurrengoa

DABILZENTXOAK

 

Erderaz eztuzu nai

ene biotza

euzkeraz kopla egiten

eztut nik lotza

    ikuzko deugu

    albadaigu egin zerbait

    nola bear degu.

 

Gaizki ba doaz ere

orra euzkeraz

ifin naiz au egiten

neure bildurraz

    egizu farre

    gaizki mintzazen badut

    lotzarik bage.

 

Txoriak arboletan

dirade pozik

euren libertadeaz

kantazeagatik

    alan nai nuke

    egon ni ere baña

    ezta posible.

 

Ai ene txori ariñak

egatzen duzu

jaulako karzelbaga

fortuna duzu

    nik ezin ala

    zerren loturik nago

    prisione baga.

 

Lenago ezaun du baño

uzteduei guziak

Neronebat zerala

bai zera eztiak

    dulze ta gozo

    zugatik gauza gustiak

    izten dut oso.

 

Ene suertea da gogor

zu gogorrago

ezpazaizte bigundu

galdurik nago

    bigundu zaizte

    orrekin gure gauzak

    dirade naste.

 

Farre egiten baduzu

dirudi Aingeru

ta ifin bazadiz seria

guzia da ilundu

    ene Iguzkia

    odeibaga ikuzko dut

    zure aurpegia.

 

Zure urrezko uleak

nauko galdurik

katena orrekin nauko

ongi loturik

    ene maitea

    azkatuta emadazu

    libertadea.

 

Ai ene begi beltxak

ilik naukazu

euki egizu piedade

ta piztu naizu

    Ai ene mina

    enezat gauza guziak

    dirade ozpina.

 

Zure begietan dago

ene suertea

nai baduzu bizia

edo eriotzea

    ene laztana

    zugatik egingo dut

    nik aldaidana.

 

Duzu begitxo bazuk

ta aurpegitxo bat

a egaz joateko dut

tentazio bat

    gaode geldi

    obeki da ondo egon

    ta ez gaizki ibili.

 

Jazmiña eta karmiña

daode nasturik

zure matel bietan

ondo ifinirik

    guztiz da ederra

    anparatu nauzute

    ai ene eperla.

 

Ezkuak duzu leun

lepoa txuri

elurrezko bularra

zureak dirudi

    or bildu duzu

    munduko perfekzioak

    nola bear duzu.

 

Bekoki duzu zabal

eta orzak txuri

sudurra eder ta xuzen

ezpañak gorri

    guztiz kunplitua

    zure amudioetan nornai

    gaude galdua.

 

Gerria duzu mea

eta oña txiki

gorputz duzula galant

nor naik badaki

    onek il nau ni

    nai duenak bizi onekin

    ezpedi ifini.

 

Ain laster zeinda ezaundu

jotziza biotzen

iltzeakin zure amudioa

ta ezta ataratzen

    dago fixorik

    beñere eztut aztuko

    ta eztut damurik.

 

Aski da ezan dudanak

disparateak

barkatu bearko duzu

erorean itzak

    juizioa galdu dut

    zuk eraman duztazu

    eta itzul bear dust.

 

  hurrengoa