PARADISU GALDUARENA

 

Hasierara itzuli nahi dut,

Jainkoak gizonak

ilargi eta eguzkizko seaskan

kulunkatzen zituen

aurreneko egunetara.

 

Bizitzara itzuli nahi dut,

adjetiborik gabe

gizona gizon hutsa

zen ilusioetako une

galdu izkutuetara.

 

Poesiara itzuli nahi dut,

antzineko begi urdinen

garbitasun gardenera,

oihu eta marru egiten ziren

misterizko desioetara.

 

Sinpleziara itzuli nahi dut,

kredo, teoria eta ideologiarik

gabeko aire, su eta urezko

paradisu zaharrean

galdutako lurretara.

 

Haragira itzuli nahi dut,

osotasun hilezkorra den

izate betera,

sofismarik gabe maita dezakedan

amodio garbi, sortzailera.

 

Bustinera itzuli nahi dut,

definitzen eta mugatzen gaituzten

uste hestu eta tristerik

gabeko lehenengo udazkeneko

izan nahi nukeen gizonarengana.