Kattaberako sarobea

 

Kattaberako sarobea

hilik egun, bart bizirik.

 

Bazterreko harriek ezin sentitu jadanik

berriro beltz ditzaken suaren beroa kuasik.

Joanak baitira artzainak, joanak aspaldidanik

hilbeteko larre ihatuak abandonaturik.

 

Kattaberako sarobea

hilik egun, bart bizirik.

 

Ezin neguko pago enborren txingarrek jolastu,

tximiniak zekarkion malutez maitemindu,

ezin pertzako babarrunen sinfonia entzun,

txakurtxoak utziriko historia txukundu.

 

Kattaberako sarobea

bart bizirik, hilik egun.

Zurekin dirade joanak amodio ezkutuak,

errotari baten alabaren forma amestuak;

joanak zurekin mendabelar, lasto ta garoak,

egunsentiko ihintz, pasio eta intziriak.

 

Hilik egun, bart bizirik

Kattaberako sarobeak.

 

Jaio bitez berriro zure teilaturen pean

begi luze, bihotz hestu ta abarkaren semeak,

euskara hutsaren mugaziko printze ta erregeak,

jaio farre ta izar printzak Aiodiko herrian.

 

Aintzina baitliran ere

Kattaberako sarobeak hilak

izan dezaten geroa bihar, bihar.